Pantoffel(verzets)held. Minks wekelijkse column 16-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Pantoffel(verzets)held. Minks wekelijkse column 16-3-2022
Door de verhitte strijd in Oekraïne is, zoals bij velen, ook voor mij de energieprijs als een buk-raket omhoog geschoten.
De vaak verdubbelde tarieven zijn ingeslagen als een bom.
Ook in huize Out is een nieuwe bezuinigingsronde aangebroken.
Ten eerste is mijn een- of soms wel twee wekelijkse badbeurt geëlimineerd.
Aan het koesterend water met een naar dennenbossen in de Taiga geurende schuimlaag zal Minnekus voorlopig de billen en vingers niet meer branden.
Een bad nemen heeft wat weg van een gebruikt mondkapje op straat gooien. M.a.w ik heb schijt aan de anderen. Het zou Poetin in de kaart spelen met nog meer gasverdiensten en ‘by the way’ mijn energierekening doen exploderen.
 
Ook op de centrale verwarming, is een flinke stralingsstop ingezet.
Heb de temperatuur van een tropische 22 graden meteen geknepen naar een schamele 19 graden. Een niveau beter passend bij een nieuwe koude oorlog.
Ik hou van warmte dus was het nog net geen klappertanden geblazen.
Er moest wat gebeuren dus ging ik voor een nieuwe, zware ochtendjas.
Was ook wel hoog tijd nadat de gaten onder de oksels vuistgroot werden.
Nou was die oude jas bij 22 graden ook zelden nodig, zult u wellicht begrijpen.
Bij Peek en Kloppenburg voor de halve prijs, een nieuwe, zware badjas.
 
Thuisgekomen gooide ik mijn kleren in een hoek, scheurde koortsachtig de verpakking aan flarden en schoot snel de ‘badjas’ aan.
Voor de spiegel werd ik bevangen door een soort van mannequinsgevoel.
Ik strikte de ceintuur om mijn middel en trok de revers rond mijn hals dicht.
Hij voelde huiselijk en heerlijk warm, waar het uiteindelijk om begonnen was.
Aan mijn bureau zittend had ik alleen nog Siberisch koude-ijsklontvoeten.
Natuurlijk! ‘Toffels’ moesten er komen, van die wollen met zachte zolen.
En nog paar een katten, want zonder die beesten is het ook veel minder warm.
Misschien nog wel zo’n omgekeerde bloempot-waxinekaarsjes-kachel er bij. Dan wordt mijn “nostalgisch” 40-45 oorlogsgevoel wellicht echt voelbaar.
Dus zet je verwarming een paar tanden lager, koop een fijne ochtendjas, en wordt ook pantoffel(verzets)held zodat Poetin zelf snel aan het gas zal liggen.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
1900 Nude at the stove. Felix Vallotton.

Lees verder

Tis gewoon ff wennen. Minks wekelijkse column 9-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Tis gewoon ff wennen. Minks wekelijkse column 9-3-2022
t’ Zijn zo’n beetje dezelfde beelden als in 40-45 alleen, nu in kleur, met moderne kleding en meer huisdieren.
Het zal je gebeuren dat iemand, die regelmatig met ontbloot bovenlijf paard rijdt en bij het judoën nooit lijkt te verliezen, met een heel groot leger op jouw land uit is.
 
Als dat gebeurt kun je maar beter gaan. Vrouwen en kinderen eerst.
De mannen, na een bittere strijd, bij mazzel misschien ook nog wel.
Zo fantastisch als het was zal het in ieder geval nooit meer worden.
Je schepen worden wel door die ander achter je verbrand.
‘Van huis en haard verjaagd’ zoals dat in mooi Nederlands heet.
Het betekent niet minder dan dat je alles kwijt bent, je woning, je meubels en het plekje onder de schemerlamp waar je vaak een boek las.
Als je dan even over dat boek heen door het raam naar buiten keek, zag je de sneeuwwitte vlokken geruisloos langs de lantaarn dwarrelen.
De kinderen lagen knuffelkoesterend in hun vrolijke prinsessenbedjes.
 
En dan na een hachelijke, nooit te vergeten reis, kom je bij de familie Jansen in Sas van Gent. Ze hebben (tijdelijk) een klein kamertje over. Hun humanitair hart klopt voor de Oekraïense vluchteling, zo mooi.
Het opvangplan is door de gepensioneerde mevrouw en meneer Jansen vanwege passie, schade en schande tot in de puntjes geperfectioneerd.
Als dagindeling wordt er gekookt, schoongemaakt en getuinierd.
Vanzelfsprekend zijn er ook de gewone huisregels.
De Jansens zijn overtuigde veganisten dus is vlees in hun huis not done.
Ze zijn ook nog eens zeer milieubewust, dus is kort douchen een must.
Het douche- en waswater wordt opgevangen om de wc door te spoelen.
In Oekraïne zijn waterleidingen gesprongen, ligt het mensenvlees uiteengereten langs wegen en waart de rook als boodschapper des doods door de steden. O ja, het was ook nog vrouwendag.
Tis gewoon ff wennen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1884 In the Land of Promise, Castle Garden. Charles Frederic Ulrich.

Lees verder

No time to cry. Minks wekelijkse column 2-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

No time to cry. Minks wekelijkse column 2-3-2022
 
De grootte van dit kitscherig paleis, waarvan ik de gangen afloop, geeft aan dat hier iemand woont met geldingsdrang. Notenkrakerachtige figuren die de twee enorme deuren flankeren doen deze, bij mijn naderen, strak en statig open.
“Pas praten als je aangesproken wordt” sist een van hen mij toe.
In een praalziek kantoor kijk ik een kalende man op de rug.
Met zijn grijs, glanzend colbert en rücksichtslos gedrag kan ik de vergelijking met een aapachtige zilverrug moeilijk onderdrukken.
Starend naar CNN op een giga beeldscherm negeert hij mij volkomen.
Na zo’n tien minuten schraap ik de keel om zijn aandacht te trekken.
Met zijn hand maakt hij een stopgebaar en switcht naar BBC world.
Na alle westerse zenders te hebben afgezapt komt de draaistoel in beweging en zie ik langzaam een vermoeid doch strijdbaar gezicht.
Een flauwe glimlach verschijnt rond zijn lippen: “allemaal imperialistische propaganda van het westen, puur fakenews!!!”.
 
Plots schieten zijn ogen vuur “Je naam?” buldert hij door de ruimte.
“My name is Out, Mink Out” antwoord ik kalm en onverschrokken.
Plots schiet hij weer in een andere modus en vraagt vriendelijk:
“drankje?” “Ja Martini, geschud, niet geroerd”. Een Raspoetintype man snelt vanaf de zijkant toe om het drankje handig te bereiden.
“Kijk, laat ik duidelijk stellen, Rusland wordt weer een machtig rijk met mij Tsaar Vladimir Vladimirovitsj Poetin als onbetwist leider.
Als je de geschiedenis ten goede wil keren kost dat nou eenmaal wat mensenlevens, maar het doel heiligt de middelen, tis niet anders”.
Een walging bekroop me, deze man was een gevaar voor de mensheid.
Het moest nu gebeuren, ik keek op mijn horloge en vuurde een minuscuul gifpijltje af door een druk op het knopje.
Hij greep naar zijn hals, keek me vol ongeloof aan en viel, met opengesperde mond, voorover met zijn hoofd, morsdood, op het kersenhouten bureaublad. Een stroompje bloed zocht geruisloos zijn weg. Voor hem wellicht een beetje lullig maar er was ‘No time to cry’.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1885 Ivan the Terrible (“The first Tsaar”). Ilya Repin.

Lees verder

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022
 
Van een ‘goeie’ gozah laatst een grote fles Trappistenbier gekregen. Heb um opengetrokken. Had ik ff nodig.
Van de week voelde ik hem al aankomen, het ging niet goed.
Gister bij het naar bed gaan wist ik dat bij het ontwaken haar tijd gekomen was. Ze kreeg geen lucht meer en werd broodmager.
Zelfs makreelfilet, zalm, beenham, ongemarineerde saté en de té dure zakjes Miauw konden haar eetlust niet meer reanimeren.
Heb haar nog onder de dekens genomen, vond ze altijd heerlijk zo in mijn knieholte maar het was te benauwd denk ik.
 
Toen de haan drie keer had gekraaid lag ze nog nietsvermoedend in een diepe slaap. Ik aaide haar fluweelzachte vacht. Ze keek me met haar ene lieve oog aan. Ik voelde me een schoft maar voor ze plots door verstikking het leven zou laten was een zachte dood op de harde tafel van de fantastische dierenarts helaas het beste alternatief.
Het tijdperk Trees, Truus en Toon was passe. Zo werkt dat helaas.
Mijn eenogig schatje, de barones en het Haagsche straatschoffie, alle drie in het verleden verdwenen. Toen ze jong en kittig waren was het een ware lust om ze op te nemen, toen klaagde ik ook niet.
 
Bij thuiskomst geen welkomstcomité meer in de vensterbank.
Geen kopjes meer tegen de binnenkant van mijn deur voordat de sleutel het slot raakt. Geen krijsende bonje meer in de tuin.
Geen dode meeuwen om bij het uit bed stappen in te trappen.
Geen kordaat klappend kattenluik van thuiskomende nachtbrakers.
Geen plotsklapse neuzen om me heen als ik de koelkast muisstil open.
 
Deze zomer wellicht een berg vrolijk fluitende vogeltjes in de tuin.
Misschien nu tijd voor dat leuke hondje in het café en de motahtas.
Bij het naar bed gaan zie ik de kuil in het dekbed waar Trees zonet nog lag. Slik, snik. Trees, Truus en Toon, het was enorm aangenaam.
De Trappist is op, de katten van huis, laat de muizen nu maar dansen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1887 Julie Manet, a.k.a. Child with Cat”. Auguste Renoir.
1887 Julie Manet a.k.a. Child with a cat. Auguste Renoir .

Lees verder

De Graaf. Minks wekelijkse column 16-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

De Graaf.                    Minks wekelijkse column 16-2-2022

De deur ging langzaam open. Een streep licht viel de kamer binnen. “Henri, mag ik bij jou liggen, ik heb het koud.

Zonder zijn toestemming af te wachten schoof ze naast hem onder de dekens en vleide haar lichaam tegen dat van hem aan.

‘De Weense’ zoals ze hier genoemd werd, had weinig tot geen last van gêne, dat kon ze zich met haar beroep niet veroorloven.

Bij Henri vond ze de warmte welke ze tijdens haar werk ontbeerde.

Henri gaf haar menselijke warmte die voelde als vroeger. Thuis toen ze nog kind was, samen met haar broertje in bed. Elkaar vasthoudend totdat de geborgenheid hen langzaam achterliet in dromenland.

Henri had hier in Salon de la Rue de Moulins zijn eigen kamer voor een schappelijk prijsje, omdat hij zo’n beetje bij de inboedel hoorde.

Hier vond hij rust, onderdak en saamhorigheid wanneer het trappen op zijn ziel hem te veel werd.

Hij was tijdelijk een van hen en kon zo ongestoord de meest intieme schilderijen maken met de ‘meisjes’ als gewild model.

Hij voelde de verleidelijke zachtheid van haar Weense weelde, maar hoefde er even helemaal niets mee. Het was goed zo.

De gekmakende eenzaamheid die hem sinds Myrianes vertrek achtervolgde, zou deze nacht zijn constante kwelling moeten staken.

Zijn leven was een reeks van doffe teleurstellingen in de liefde.

Hij had zoveel liefde te geven maar met zijn misvormd lichaam wilde geen vrouw een relatie met hem, ze vonden hem wel aardig maar toch.

De Groene Fee (ff googlen) was de enige die hem trouw bleef.

Als een Sirene, die hem al zijn wilskracht ontnam, lokte ze hem veel te vroeg de dood in.

Gedurende zijn leven had Henri al veel succes. Zijn voorstellingen geven een prachtig beeld van het nachtleven in Parijs (1880-1901).  Kunstschilder Graaf Henri de Toulouse-Lautrec werd 36 jaar oud.     

1901 Absintdrinker. Viktor Oliva.

Lees verder

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column 9-2-2022
 
Sjaak was een kalme gozah. Een beetje introvert, zeg maar.
Ondanks dat was hij toch een van de jongens. Zeg maar ff een jongen uit de Schilderswijkse kanspareltjesfabriek.
Via zijn familie ging hij in de stroopwafels, vandaar de naam.
Als een van de weinigen kon hij goed met geld omgaan. Geen man van luxe. Gewone kleren, gewoon huurhuisje en een caravan in Stroe.
Hij was zo’n beetje de bankier van onze vriendengroep, bij hem kon je terecht als je wat meer nodig had en niemand in je geloofde.
Zo ook ikke. “Kom morgen maar langs Mink, dan heb ik het voor je”.
 
2e Etage, zo’n portiekwoning ergens in het Laakkwartier. “Bakkie Mink?” “Lekker”. We keuvelden tot op het moment van overdracht.
“Wat je nu gaat zien vertel je aan niemand Mink”. “Is goed Sjaak”.
Hij trok aan een balk van de massieve bielzen salontafel voor hem. Tot mijn verbazing was de tafel hol, er kwam een lade tevoorschijn.
Nog was ik niet uitverbaasd, de la zat vol met dikke bundels geld.
Het moesten tonnen zijn, of misschien wel meer dan een miljoen.
Sjaak telde handig de biljetten uit, hoefde geen rente maar wel nieuwe coupures bij de terugbetaling, ieder zo zijn beslommeringen.
 
Een paar biertjes en uurtjes verder was de tiet van gaan gekomen.
Sjaak wilde me blijkbaar nóg een motie van vertrouwen meegeven. “Kom ‘s kijken”. Hij ging me voor naar een klein kamertje en deed de deur van het slot. Fel licht knalde vanuit de deuropening de gang in. Het leek wel een scene uit een Poltergeistachtige griezelfilm.
Ik deinsde terug, Sjaak lachte en gaf in het felle licht der kweeklampen een puike lezing over het hoe en wat van nederwiet.
“Ook tegen niemand zeggen hé Mink”. “Is goed Sjaak”.
 
Nu Sjaak zo’n vijf jaar geleden, een paar haltes te vroeg, uit de trein des levens is gestapt kan ik dit opmerkelijk verhaal wel onthullen.
Voor een column op zijn begrafenis had ik toen simpelweg geen tijd.
Alsnog geregeld. Sjaak Stroopwafel, top gozah. Kom je nog wel tegen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1879 Woman with a Pearl Necklace in a Loge. Mary Stevenson Cassatt, American, 1844 – 1926

Lees verder

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022
 
Een prent in het AD toont een vrouw in een ‘lekker’ jurkje bij het koffieapparaat, ongetwijfeld op haar werk dus.
Als bijschrift een multiple choice antwoord van wat jij als man zou zeggen over de kledingkeuze van deze vrouw.
De antwoorden gingen van tè, via slijmerig naar nep tot acceptabel.
 
300 Mensen demonstreerden in Amsterdam voor meer veiligheid voor vrouwen. Bij een groot deel van de dames was het niet nodig een opmerking over hun leuk jurkje te maken, ze droegen ze niet.
Over hun kledingkeuze was zorgvuldig nagedacht, stoer en weerbaar.
Neen, voor de diehard rokkenjager was hier geen eer aan te behalen.
Je laat het wel uit je botte hoofd om dit soort LEE jeans dragende cowboy-girls te intimideren. Sterker, zij intimideerden mij. En dan was ik niet eens alleen met hen, bij het koffieapparaat op mijn werk.
Ík zat nog op veilige afstand, onderuitgezakt, het nieuws te kijken.
 
Neen, hier stond zeker niet de doorsnee vrouw waar het om ging. Daarvoor waren er ook veel te weinig op komen dagen.
Volgens mij zegt dat toch wel iets over het uitvergroten van dit, uiteraard wel aanwezige, probleem van vrouwenonveiligheid.
Dat probeer ik met de bovenstaande tekst ook niet te ontkennen.
Maar je gaat toch ook niet een heel korenveld platbranden omdat er een aantal berenklauwen tussen staan. Je haalt de klauwen er uit.
 
Elkaar het hof maken c.q. versieren is zo oud als de mensheid.
Lonken, aftasten, machogedrag, afstoten, lokken, aanvallen.
Een prachtig spel waarin mensen als vlinders om elkaar heen dartelen.
Er zijn opera’s, schilderijen, dansen, boeken en films van gemaakt.
Ben je er niet van gediend, geef je dat aan. Dat doet het merendeel.
Vind je haar leuk, zoek toenadering, dan merk je het vanzelf.
Als ze niet wil blijf je er met je poten af, loop met je staart tussen je benen weg en lik je wonden. Niet elk lekker jurkje is voor joe.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1874 Te Irritating Gentleman. Berthold Woltze.

Lees verder

Over een geschenk uit de hemel. Lezen, liken, delen en een groet.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Duizendmaal dankt. Minks wekelijkse column 25-1-2022
 
Deze column zou een lierdicht worden voor hen die mij c.q. de Conckelaer uit financieel zeer zwaar weer hebben gered. Maar om te voorkomen dat ik, net als de bard uit Asterix en Obelix, gekneveld in een hoge boom zou hangen met mijn laptop ver achter in mijn strot geschoven, doe ik het toch maar in verhaalvorm.
 
Met het ecologisch bezorgen van saté en hamburgers (ook vega;-) redden we het net aan. Helaas deden de feestdagen ons de das om. Zelfs ik, een ‘houd-er-de-moed-maar-in’ man, voelde me meegezogen in de draaikolk van een leeglopende badkuip. Kent u dat? Eerst cirkel je traag aan de buitenkant mee maar langzamerhand word je onontkoombaar steeds sneller naar het heftig middelpunt gezogen. Een klokkend geluid als laatste levensteken en down the drain ben je.
 
Voelde me alleen. Anderen gingen op vakantie. De krant toonde een dolgelukkige kapster met de tekst ‘Hoera we mogen weer open’. Sportscholen en niet essentiële winkels gingen ook weer van het slot. Ik bleef wéér dicht. Geen geld voor vakantie en alle klussen gedaan. Machteloos naderde ik, samen met mijn pensioen en levenswerk, het dreigend gorgelend afvoerputje van mijn tweepersoons PVC badkuip.
 
Plots geschiedde een wonder. Iemand deed het stopje op de afvoer. Reddende engel Stefan en co waren een inzamelingsactie gestart. Het geheel groeide uit tot een heuse engelenschare van filantropen. Steeds meer reddend geld stroomde binnen. En nog steeds. Wat een enorm gevoel van saamhorigheid, ik was overduidelijk toch niet alleen. En dat voor een kroegbaas die regelmatig te boute uitspraken doet. Ik kreeg weer lucht, kon weer normaal slapen, mijn huiduitslag slonk als sneeuw voor de zon en de echte vrolijkheid kwam weer terug.
 
Bij deze, zeer gemeend en vanuit het diepst van mijn hart, dank dat jullie mij gered hebben, en wel duizendmaal, wat een topmensen zeg.
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar www.conckshop.nl
Ca. 1623-1624 Young man playing the lute. Frans Hals.

Lees verder

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022
 
t ’Was zo’n zonnige, te warme wintermiddag, leek wel lente. Door het verpeste milieu natuurlijk, mij kwam het best uit.
Ik woon op zo’n pleintje met bankjes langs het plantsoen.
Net van mijn werk. Ik pakte een biertje en genoot, met gesloten ogen, van de koesterende zonnestralen op mijn gezicht.
 
Aan de overkant van ons woonerf kwam een buurman naar buiten, ook met een biertje in zijn hand. Hij groette en kwam naast me zitten.
Tot nu waren we van die “goede morgen/middag” buren, meer niet.
Nou heeft hij een erg mooie vrouw, dus wellicht kwam er een ingang.
Ons gesprek ging over koetjes, kalfjes en het premature mooie weer.
We keken wat voor ons uit en het was goed, moesten we vaker doen!!
 
“We hoorden over uw ongeval en hebben elke dag voor u gebeden”. “Das erg aardig van u, heeft wellicht geholpen, dank hiervoor”.
In dezelfde teneur als bij de koetje en kalfjes vroeg hij: “Bidt u wel eens?” “Wat?” “Nou bidden tot onze Herder, doet u dat wel eens?”
O jee: “Neen daar ben ik niet zo van, ik gedraag me toch wel sociaal”.
Hier nam hij geen genoegen mee: “Zal ik u anders leren bidden?”
“Nou nee hoor spaart u zich de moeite, ik ben niet meer te redden”.
Hij nam het heft in handen en sprak op een meer dominantere toon: “Ik zal het eens voordoen”. “Voordoen, hoe bedoelt u voordoen?”
“Nou gewoon nu”. De daad bij het woord (Gods) voegend stond hij op. “Je gaat hier toch niet midden op straat staan bidden buurman?”
“In het aangezicht van onze Herder hoeven we ons niet schamen”.
 
En toen, als geschenk uit de heldere hemel, begon het pijpenstelen te regenen. “Ik ben binnen buur”, riep ik hem tijdens het wegrennen toe. Een scheurende bliksem met een daverende klap volgde.
Een penetrante brandlucht drong zich op aan mijn neusgaten.
Enkel het monotoon geruis van hevige neerslag was nog hoorbaar.
Buur was blijkbaar ook als de gesmeerde bliksem verdwenen, ………😉.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1870 The preacher. Konstantin Makovsky.

Lees verder

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021
 
We woonden er allebei al vanaf de bouw, naast elkaar. Zij met haar man, maar die gaf de pijp al snel aan Maarten.
Zo’n vrouw met lang loshangend haar en gele rokersvingers.
Rook en plat Haags kwamen de hele dag onafgebroken uit haar mond.
In de tuin riep ze, met luide stem, voor elk akkefietje mijn naam.
Al snel had ik een betonnen schutting geplaatst waarvan ze zwaar verbolgen vroeg of die Berlijnse muur er soms was om haar te weren.
“Tuurlijk niet, gewoon voor iedereen, ik wil een beetje privacy toch”.
Minder maar toch nog regelmatig kwam het langharig hoofd, met behulp van een kratje bier als verhoging, boven de schutting uit.
 
Haar naam was Sjaantje maar Zwaantje vond ze veel beter passen.
Ik zag een soort van hunkering in haar ogen als ze me dat vertelde. Wellicht een diepe hunkering naar de smetteloos witte kleur en het gracieus bewegen van deze majestueuze watervogel.
Misschien niet vreemd voor een vrouw van niet zware zeden, die in haar werkbare jaren op het Zandpad in Utrecht haar geld verdiende.
Wat was ze trots als hij haar in die glanzende Chevrolet van het werk haalde. Open dak, rode bekleding, wat hadden ze een bekijks.
 
De woonboot die ze daar hadden was hun pensioen, maar daar is niets van terechtgekomen. Ik wist het wel, lekker uitgaan, een goed leven.
Met hoog opgestoken, geblondeerd haar was ze overal graag gezien.
Ze danste op biljarts en barbladen met zo’n petticoat aan. Dat was pas een attractie. Alle mannen wilden haar, toch ging ze altijd met haar eigen ventje naar huis. Zaken en privé hou je gescheiden.
Hij was trouwens de knapste kerel die een vrouw zich wensen kon.
Met zo’n glanzende vetkuif, glad geschoren, gouden horloge, pinkring.
Als hij zijn natje en droogje had was het best wel een wereldvent.
Ze is al een ff weg maar ik mis haar hoofd boven de Berlijnse muur. Zwaantje, eindelijk dan toch nog smetteloos wit en enorm gracieus.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1886-1887 L’interieur de Chez Bruant: Le Mirliton. Louis Anquetin.

Lees verder

Lees ze hier…