Auteur Archief

Het besluit. Minks wekelijkse column 10-3-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Het besluit. Minks wekelijkse column 10-3-2021
 
 
 
Het statig Haags grachtenpand stond strak in de lak te glimmen in het licht der, eigenlijk te felle, straatlantaarns.
Hier woonde het crème de la crème van de hoger opgeleide hofstedelingen: wethouders, rechters, chirurgen en wat al niet meer.
De Haagse toren sloeg vier, een vrouw stapte, samen met haar twee honden, heimelijk naar buiten en sloot muisstil de deur af.
’t Was geen makkelijk besluit geweest, ze voelde zich down.
Jelle, zijn milieu, de hectische stad, ze was het zat. Het enige dat hen nog bond was de angst voor het delen en de angst voor de bühne.
Designmeubelen, huis op Ibiza, Porsche, hij mocht het houden.
Ze wilde rust, zichzelf hervinden en uit het knellend keurslijf der echtgenote van die succesvolle epidemioloog ontsnappen.
Er lag een kort afscheidsbriefje, hij kwam er echt wel overheen.
Kon hij eindelijk zijn gang gaan met die blonde coassistente, die altijd precies begreep wat hij bedoelde en waarmee hij zo kon lachen.
 
 
 
 
Zoals gewoonlijk lag haar trouwe bouvier Thor op de achterbank en de kleine teckel Thijs ineengerold op de bijrijdersstoel, weg van hier.
Ze reed een donkere horizon tegemoet. Zacht klassiek streelde het gehoor, ze schoot vol, tranen vloeiden traag naar benee.
Thor vleide zijn vertrouwde kop op haar schouder en zuchtte diep. Kleine Thijs kroop op haar schoot en begroef zijn kopje in haar elleboogholte. Ze voelde met haar mee, kon ze nu goed gebruiken.
 
 
 
Na een poosje borden: De Veluwe. Daar zou ze wellicht haar nodige rust vinden, het was nog te vroeg, ze kon nu moeilijk ergens aankloppen.
Om de tijd te doden liet ze Thijs en Thor uit de auto en liepen ze gedrieën een bos in, de maan scheen dus was het te doen.
Trouwens, met haar viervoeters in de buurt was er geen man (of vrouw??) die haar kwaad kon doen, zonder serieuze schade op te lopen.
Een flinke wolk bedekte gestaag de maan, het duister regeerde. Thor en Thijs hielden in, geluiden verder op het bospad deden oren spitsen.
De maan verscheen, toneellichten gingen aan en het doek omhoog.
Daar stond hij, groot, majestueus, ongenaakbaar en wel erg dichtbij.
Een edelhert keek trots hun kant uit. Eerbiedig bewonderde ze hem. Van euforie begon ze te glimmen. Nieuwe energie kwam bij haar binnen. Nu wist ze het zeker: ‘t was een goed besluit opnieuw te beginnen.
 
 
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1907-08 Twijfel. Giacomo Balla.

Lees verder

Paashaasverhaal. Minks wekelijkse column 3-3-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Paashaasverhaal. Minks wekelijkse column 3-3-2021
 
Het café is nog steeds dicht, dus qua inspiratie is dit een soort van komkommertijd. Dankzij de saté-afhaal ving ik deze week toch een leuke en waargebeurde anekdote op.
 
Vader was de beste banketbakker van een dorp, zo diep weggestopt in de provincie dat het, of iets gelijkswaardigs, dezer dagen onvindbaar is.
Voor de feestdagen was pa altijd drukdoende om dorpelingen, boeren en de tandarts op hun wenken te bedienen met allerlei zoete lekkernijen.
Ook deze keer, met Pasen, was de kas weer goed gevuld door de verkoop van opgesmukte paashazen, paaseieren, en rijk gevulde paasbroden.
Het, op zo’n dag, aan kant maken van de zaak vergde, nogal wat tijd.
3 overgebleven paashazen stonden reikhalzend in de etalage te wachten op laatkomers. Met tussenpozen hoorde je ze moedeloos zuchten.
Pa mopperde op de hazen, 100 gulden per stuk bleek toch te duur, de chocola smolt hij wel weer om maar het was zo zonde van het vele werk.
 
Plots klonk het vriendelijk deurbelletje. Daar stond, dronken als een hoerentoeter, herenboer Hondencoeter, kwam uit het café verderop.
Hij wilde ‘damesboerin’ van Hondencoeter-Kenau bij thuiskomst gunstig stemmen. Zo zou hij de deegroller ontlopen om vervolgens vredig, in de bedstee, achter haar gebreide onderbroek aan te kunnen schuiven.
Met een klap legde hij een briefje van 100 op de net schoongemaakte toonbank. De paashazen trilden, een van hen was het haasje en ging mee.
Een uur later was hij daar weer, zijn boeren drinkebroeders hadden hem wederom het café ingelokt. Onder luid gejoel en veel jolijt was onze trillende, opgesmukte paashaas in een geplet exemplaar veranderd.
Wederom een meier op de toonbank en daar ging nummer twee mee.
De 3e haas had een barst dus die vloeibaar maken was geen ramp.
De extra 200 gulden zou die bittere cacaoboon zeer zoet doen smaken.
Vader sloot af, liep de trap op naar de bovenwoning. Getik op de deur. Weer Hondencoeter, in zijn hand een slap vel bontgekleurd zilverpapier de naam paashaas niet meer waardig. Hij was er languit bovenop gevallen.
Een korting op het derde stuk -aangeschoten- wild werd gul gegund.
Kon er makkelijk af. Een klein prijsje voor dit prachtig paashaasverhaal.
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1502 Haas. Albrecht Dürer.

Lees verder

Tis zo’n gedoe allemaal. Minks wekelijkse column 24-2-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Tis zo’n gedoe allemaal. Minks wekelijkse column 24-2-2021

 

Toen ik een week geleden, het was nog winter, nieuwe handschoenen had gekocht, voelde ik me top.

U moet weten, ik ben semi-autistisch (zegt mijn nicht) en als iets er niet is of klopt word ik heel erg onrustig, de handschoenen waren dus geregeld, mijn leven nam weer onbezorgd aanvang.

 

In die supermarkt, waar intern van een goede medewerker wordt gezegd dat hij blauw bloed heeft, liep ik tevreden neuriënd, langs een uitgebreid assortiment. Ondanks de ‘Cor’ was er geen neen te koop.

Bij het kiezen tussen 5 soorten blauwe schimmelkaas deed ik mijn mondkapje te vlug af. Pardoes, viel mijn bril in vier delen uiteen op de onverbiddelijke tegelvloer, terugdraaien kon niet meer.

 

“400 euro, ja Mink het zijn hele speciale glazen, extra breed- en variofocus, dubbel gehard, ontspiegeld, je krijgt al 30 procent korting, verdien er haast niets aan!”.

Nu had ik mijn ogen wel eens bij zo’n actielenzenslijpert gebracht, maar daar kreeg ik het bedrag en het zicht toch niet scherp genoeg.

Het krijgen der kortingen was een eindeloos tasten in het duister.

Dus de prijs om mijn autistische onrust te sussen werd stroef gelapt.

Na een week op de tast en Hema-leesbrillen te hebben geleefd, was daar weer de heldere kijk op mijn turbulent horecaondernemerschap.

 

Even de foldertjes voor de satéverkoop halen en betalen, een graai naar de vertrouwde pasjesplek in mijn kontzak……………. leeg!!!!!

Geen nood, kwam vaker voor, het bundeltje pasjes, eurobiljetten en bonnen lag dan uit elkaar gevallen over een van mijn toiletvloeren.

Kon uitsluitend op mijn zakelijk-of privétoilet zijn, alleen daar deed ik, bij hoge nood, mijn jeans naar benee Tis zo’n gedoe allemaal. Minks wekelijkse column 24-2-2021. Soms viel dan het bundeltje naast of achter de pot uiteen, eenmaal opgelucht, checkte ik dat dan.

Met de nep-Harley naar huis, daar was de laatste shit-in………….niets.

Zaakwaarts was het onzekerheid troef, maar ook daar ving ik bot.

Mijn autistische turbulentie vierde darmverkrampend hoogtij.

De pas geblokkeerd, afspraak voor een nieuw rijbewijs gemaakt, nu ook nog ff die ‘Cor’ wegwerken, tis zo’n gedoe allemaal.

 

Tekst: Mink Out.          Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl

Meer informatie 1623-24 De brillenverkoper. Rembrandt van Rijn(1623 of 1624).

Lees verder

Winterpret. Minks wekelijkse column 17-2-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Winterpret. Minks wekelijkse column 17-2-2021
 
 
Het hele jaar rijd ik op de Nep-Harley, behalve met sneeuw en hoewel ik hem node miste was de auto geenszins een straf. Warm aankleden, een vergeten ervaring, zo’n mutsje, kolletje, een paar nieuwe handschoenen, de oude waren kapot en lieten me koud;-). Die handschoenen aan mijn handen voelde fijn, de wol tussen mijn bewegende vingers had iets koesterends. Het wekte een sfeer van geborgenheid in me op. Een soort van weldadige ervaring………… een wolfetisj, zou dat bestaan?
 
 
Goed gemutst liep ik de deur uit. Mijn prachtwijk maagdelijk wit, wonderlijk. Een vriendelijk winterzonnetje begroette me. Genietend snoof ik de tintelend frisse lucht in me op, wat een dag, heerlijk. De buurman ontsneeuwde zijn autoruit: “Ha Achmed, das toch ook wel weer eens lekker, dat weertje zo?” “Vind je, voor mij mag het snel over zijn Mink, die troep”. Ik mompelde, licht gekrenkt, gedag en stapte knerpend door. Een donkerder kleur wit lag tussen mij en het Florencia take-away-ontbijt in. Nietsvermoedend stapte ik, deze omstandigheden niet gewend, met forse tred door en zwiepte plots onderuit. Ternauwernood kon ik een achterhoofdse landing op het glad plaveisel voorkomen, keek om me heen, niemand te zien. Als een gewaarschuwd mens liepen ‘wij’ als een oude man op eieren verder.
 
 
Mensen in nood op de Hofvijver. Filmpje van de schaatser die met een flitsende passeeractie in het ijs haakt en een dame meeneemt zijn ‘wak’ in. Of de slechts in sportbroek geklede schaatser, voor wie het ijs onder de brug te dun bleek maar die, koud gered, weer weg reed alsof er niets gebeurd was.
 
 
En dan dat iconische beeld van de prachtige kunstschaatsster die op de gracht tussen de Amsterdamse klok- en trapgevels sierlijk pirouetteerde. Geïnterviewd sprak ze over haar droom als kunstschaatsster waarmaken. En toen, heel even maar, dwaalde haar blik af. Als scherpe cafébaas had ik genoeg gezien, het was teleurstelling. Ze herpakte zich en sprak vrolijk door. Dit was nou een jongere waarvan ik dacht, ja voor jou is het echt waardeloos deze ‘Cor’ tijd, want hoeveel kansen krijg je nou met zoiets als de topsport. Hoop van harte dat haar zwaarbevochten droom alsnog bewaarheid wordt.
 
 
Maar toch een lekkere pauze deze winterpret in barre tijden, nog ff door.
 
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1565 The Hunters in the Snow, Pieter Bruegel the Elder.

Lees verder

Jaloezie.                            Minks wekelijkse column 10-2-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Jaloezie.                            Minks wekelijkse column 10-2-2021
Wandelend met mijn prachtige brunette vriendin ving mijn immer hijgend jongenshart een blonde fee op het netvlies. Blijkbaar volgde mijn blik dit andere raspaardje iets te lang en was het feest van die dag abrupt bedorven, helen duurde enige tijd. Maanden later saam in de bioscoop, voor aanvang der hoofdfilm groet een bevriende (wederom) blonde nimf mij en wil me welkom zoenen. Goed afgericht weer ik haar af, geen trek hebbend in een nieuw debacle met mijn brullende brunette. Ok, noem het laf, wellicht was het dat ook. Een staaltje jaloezie, zo van hij is van mij, enorm beklemmend.
 
 
Kunstschilder, Auguste Renoir maakt rond 18-1900 meesterwerken met als sprankelend middelpunt zijn muze, de beeldschone Suzanne Valadon. Ze is een gewild en ‘gewillig’ model. Ondanks zijn technische fixatie is hij niet bestand tegen haar wellust opwekkend lichaam, ze raakt zwanger. Hij trouwt een ander, ene Aline. Deze eist dat het hoofd van Suzanne bij alle schilderijen wordt vervangen voor dat van haar. Aldus geschiede (bij een aantal:-). Zelfs een topper als ‘August’ liet zich blijkbaar bespelen.
 
 
François de la Normandiere was een welbekende hoedenmaker in de sjiekste kringen der lage landen. Hoeden van Frans tooiden menig politicahoofd als kokette ‘ik-hoor-er-bij’ uiting op Prinsjesdag. Een bestseller onder de hoofddeksels was het Yvonneke, een guitig modelletje vernoemd naar zijn beminnelijke echtgenote.
Toen aan het huwelijk nog maar weinig kraak of smaak zat, sneuvelde hij op een bekeerde feministe, die zich weer eens echt vrouw wilde voelen.
Een smachtende blik achter de geheimzinnige voile van model Mata Hari en een langzaam bevochtigende tong langs haar volle vuurrode lippen waren genoeg. De hoed en onze Frans waren op slag verkocht. De ex sloeg er munt uit, zette haar hoed op en leefde vrolijker verder. Tussen de lakens en zweetdruppels door werd op vlijmend aandringen van Frans’ nieuwe vlam, bestseller Yvonneke uit het assortiment gekegeld. De follow-up creatie: ‘Femke’ zou het verkoopsucces never nooit halen. Al smeekte de clientèle er om, model Yvonneke was immer uitverkocht. Femke was de baas en Frans schikte zich. Ik denk ook bang voor bonje.
 
 
U vraagt zich wellicht af, wat is de moraal? Nou er is er geen. Ik vond het gewoon drie mooie, ware verhalen die een zekere methodiek aangeven:-).
 
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
 
1914 Hutladen. August Macke.
1914 Hutladen. August Macke.

Lees verder

Zeuren. Minks wekelijkse column 3-2-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Zeuren. Minks wekelijkse column 3-2-2021
 
Met een beetje mazzel sla ik me wel door dit Cortijdperk heen.
Vier dagen satélijn en we klussen een nieuwe spoelkeuken in elkaar om de kookkeuken te ontzien bij drukte (als we weer open mogen).
Thuis is mijn chronisch volle bureau bevrijd van boekhoud- en andere beslommeringen. Ik heb de lat hoog gelegd voor de heropening van de horeca. Gewoon eind april om een domper te voorkomen!
 
Heb ook weer tijd voor mooie dingen op het internet. YouTube brengt veel kunstdocu’s -waar ik gek op ben- en andere nieuwsgierigheidblussers.
Kost niks en het plezier is er niet minder om, eigenlijk alleen maar meer.
Ook weer van de reguliere televisie geproefd maar das nog steeds knudde.
Bergen reclame, afzeik –, voor-lul-zet- en competitieprogramma’s.
Kijk, chips is lekker, maar enkel chips is geen goede voeding (voel je um;-).
En dan de praatprogramma’s, die blijven herkauwen, telkens weer legers tegensprekende experts, zodat de wurggreep van de angst helemaal ons aller kippennekkie dreigt dicht te knijpen. Dan ook nog de ene na de andere gedupeerde op het flatscreen slepen, dat geeft de burger ook geen moed.
Ouders met kinderen die thuis moeten leren. Tieners die contactarm dreigen te worden. Middenstanders die (na twee weken al) niet meer verder kunnen. Ga ze niet allemaal noemen, maar word er sowieso niet vrolijker van.
Dus de TV blijft uit, alleen 1 keer per dag het nieuws om bij te blijven.
En één keer per week, als een oase in de woestijn: Heel Holland bakt!
Ontspannen karakter, kleurenpracht, muziek, Janny, Robért, André en een bonte verzameling kandidaten van: LHBT+ers, rijksgenoten, medelanders ja, zelfs vrouwen;-). Die mix, dat programma, dáár word ik nou wel vrolijk van.
 
Dus eindelijk is de vierdaagse werkweek voor mij dan ook een feit. Onverwacht weliswaar ben ik slechts vier dagen verplicht in het café.
Op de andere drie doe ik ook wel dingen, die afwaskeukenklus bijvoorbeeld.
Iemand zei me dat ik zo wel een makkie had. Nou, ik kan je vertellen dat dat vies tegenvalt als men het dagelijks verval van de bankrekening gadeslaat.
Had hij even niet bij stilgestaan. Zijn loon tikte gewoon door, ook lekkah.
Hij had dan wel weer de last van zijn eigen thuislerende ‘kut kinderen’.
Maar ja, het was dat zeuren wat me zo tegenviel, telkens weer zo’n nieuwe groep die het niet meer aan kon. Tuurlijk, ik weet het, tis niet makkelijk. Nog ff, kom op, er komt een eind aan maar stop met dat ellendige zeuren.
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
 
 
S.d. The reading lessons. Knut Ekwall.

Lees verder

Kroeshaar 2 Minks wekelijkse column 27-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Kroeshaar 2 Minks wekelijkse column 27-1-2021
 
 
“Entree,” lispelt een stem vanachter de vitrage en zet het verzoek kracht bij door zacht in mijn pols te knijpen. Avontuur en luxe doen de rest. Ik stap naar binnen. Een wit geschminkte clown met een tache de beauté op zijn jukbeen, blijkt de valse spin in het web van deze gehaaide verleidingstactiek. Ik kom zo van huis en ben slechts gekleed in een lendendoek. Begerig, een zakdoekje onder zijn neus, monstert hij me van top tot teen. Opgelaten schud ik hem af in de walsende mensenmassa.
 
 
De gladde vloer voelt vreemd aan mijn blote voeten. Ik val uit de toon tussen deze blanke, goed geklede mensen, maar zet door. Pakte een drankje, nam een hapje en keuvelde er op los, deed of ik ze al jaren kende. Toch bleef het gevoel dat ik een soort attractie was. Ik was de enige met een zwarte huid en een afrokapsel. Hoe ze naar me keken beviel me niet, ik wilde hier weg, naar boven, naar het dak.
 
 
De liftdeur gaat open, ik stap in een kamertje ter grootte van een toilet. Een slovende huisvrouw werkt aan een berg strijkwas. Ze wijst me op de ingang naar het dak. Ik kruip in het mangat. Achter me sluit een zware steen het geheel langzaam schuivend af. Tis aardedonker, zie niets meer. Een beklemmende stilte maakt de ruimte nog benauwder. Kalmte kan me redden, maar dit is toch wel redelijk uitzichtloos, letterlijk en figuurlijk zullen we maar zeggen. Tast de kruipruimte minutieus af. Boven me zit iets los, liggend op mijn rug duw ik met mijn voeten een luik weg……. fonkelende sterren. Lopend op het dak doen de vrijheid en de zwoele avondlucht me goed.
 
 
Kijk over de Jungle, aan de horizon sporen van het ochtendgloren. Plots krimpt de reuzenkokosnoot. Ik zak met hem mee totdat ik op de grond voor mijn hut sta met tussen mijn voeten een kleine kokosnoot. Rustend in mijn hangmat loopt het Jimi Hendrixtype voorbij en zegt opgelucht vaarwel. Voor hem was het zeker ook een hele Experience. Bij ‘t ontwaken reflecteert de spiegel mijn vertrouwde kalende kaaskop. Blij dat deze nachtmerrie ten einde is. Geef mij, ondanks de sores van deze dagen, maar het echte leven, dat komt wel weer goed. Alleen dat toffe kroeshaar afrokapsel, dat ga ik op zeker missen😀
 
 
Tekstverantwoording: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1910 The waterfall. Henri Rousseau.

Lees verder

Kroeshaar. Minks wekelijkse column 20-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Kroeshaar. Minks wekelijkse column 20-1-2021
 
 
 
Knikkebollend zit ik genietend van de zon in ons voortuintje.
Tis warm, te warm, zo warm dat je geen mens ziet. Mijn moeder is binnen, ze kookt, ze zingt, het voelt echt als thuis, ondanks onze dagelijkse problemen voel ik me hier goed. Als door een wesp gestoken trek ik in een reflex mijn arm weg en wat blijkt: ik ben door een wesp gestoken, wil hem pletten, de wesp is weg. Op de plek waar zijn onsympathieke spaaractie plaatsvond probeer ik al wrijvend de pijn te verlichten, het helpt niet. Het valt me op dat ik al aardig gebruind ben, aardig??? Ik ben gitzwart. Woel met de handen door mijn weelderig haar maar blijf steken. Ik heb plots een kolossale bos kroeshaar, zeg maar gerust een trots afrokapsel. Dat ga je toch niet geloven. Ik loop naar binnen, kijk in de spiegel en lijk totaal niet meer op mezelf. Voel me nog steeds Mink, maar een soort Jimmy Hendriksfiguur staat me aan te kijken of hij water ziet branden, of ben ik het zelf die zo kijkt? Loop weer naar buiten, kijk omhoog en kan nog net wegduiken voor een vallende kokosnoot, die overduidelijk een touch down op mijn kroeskop in de planning had staan.
 
 
 
Neergekomen groeit de kokosnoot groter en groter en torent langzaam boven de bomen uit. Hij lijkt pas te stoppen bij formaat piramide. Bij alles en eenieder stokt de adem in afwachting van wat komen gaat. Plots verschijnen er ramen en een toegangspoort, de laatste geflankeerd door gekroonde gevellantaarns, voorzien van een koperen deurklopper. Uitsluitend te betreden via een bordes met bordeauxrode loper. Buiten valt het duister, binnen in de kokosnoot ontsteekt men talloze kroonluchters, zachte muziek klinkt, mooie bepruikte mensen dansen. Dames in ruisende jurken, waarin hun pronte borsten goed uitkomen, doen een stijve harkendans met stramme heren in officierskledij. Bubbelende champagne en luxe liflafjes geoffreerd door knickerbocker lakeien vinden gretig aftrek. Al gauw maakt de etiquette plaats voor jolig gedrag van kirrende kindvrouwtjes en jagende jonkers. Nieuwsgierig kom ik naderbij, mijn hand steunt licht op het raamkozijn. Bedwelmende parfum, een slanke, zorgvuldig gemanicuurde hand streelt mijn zwarte, eeltige knuist, de andere woelt speels door mijn afrokapsel.
Wordt (volgende week) vervolgd.
 
 
 
Tekstverantwoording: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1878 Das Ballsouper The Dinner at the Ball. Adolph von Menzel (1815–1905).

Lees verder

Hamburgerhel.                       Minks wekelijkse column 13-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Hamburgerhel.                       Minks wekelijkse column 13-1-2021

 

Zoals de meesten van u door mijn ‘propaganda’ weten overleeft het café deze barre tijd door de verkoop van saté en burgers.

Het liep de laatste weken wat terug, dus tijd voor actie.

Reclame is het toverwoord, machtige raderen zetten zich in beweging.

Als proef werd een nieuw wervingsinstrument ingezet, welke we uit concurrentieoverwegingen toch maar even niet zullen noemen.

Donderdag, meestal valt die wel mee, makkelijk te doen met twee ijzervreters, waaronder ikzelf als semi-succesvolle chefkok.

In tegenstelling tot andere dagen waren al wat ordertjes vooruit besteld, daar zochten we niets achter, dat kwam wel vaker voor.

Eerst een bakkie koffie en dan gaan we los. Doe de voorbereiding, start de oven en de frituur, de gebruikelijke hoeveelheden saté en burgers staan vers klaar en als het moet is er een backup voorraad. 

 

Tis goed te doen zo van 17.00 tot 20.00 uur, een kind kan de was doen.

De eerste bestellingen gaan er uit, radio aan, we lachen, het gaat top. Dan nadert het spitsuur, dat zijn we gewend, je moet gewoon ff wat sneller, geen echt probleem alleen blijven bestellingen onophoudelijk binnen komen, een soort van onrust groeit maar de controle blijft.

De hulptroepen melden zich, het houdt niet op, ’t wordt echt te veel.

Het loopt uit de klauwen, een golf overspoelt ons, we gaan flink nat.

Ons satéparadijs verandert plotseling in een king size hamburgerhel.      

Het liefst had ik in een hoekje zittend met mijn handen op de oren geschreeuwd: “ik wil niet meer, ik wil niet meer” maar er was geen tijd. 

 

De radeloosheid nabij gaan we, fel strijdend, onverschrokken door.

Opgeven is geen optie, mensen bellen over hun bestelling, koortsachtig werken we met de moed der wanhoop door. En dan ineens is de saté op, even daarna de hamburgers, tis klaar, alles is uitverkocht x 2.

Alsof een termietenplaag neerstreek en ging, bleef alles kaal achter.

Sissende getuige was een oudbakken patatje dobberend in frituurvet.

De schade bleek kleiner dan we, in onze vliegende paniek, dachten.

Wat telefoontjes met excuses namen de meesten, een enkeling daargelaten, sportief op. Ze gunden ons in deze tijd de goede omzet.

Wat kan ik nog zeggen, ondanks onze ervaring ging het mis.

Ok, het lek is boven, dank aan mijn held, heldinnen en begripvollen voor de bijstand tijdens het schroeien in deze hamburgerhel.

 

Tekst: Mink Out.        De bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl

Ca. 1927 The Little Pastry Cook. Soutine, Chaim (1894-1943).

Lees verder

Stoelen met namen.            Minks wekelijkse column 6-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Stoelen met namen.            Minks wekelijkse column 6-1-2021

 

Net nadat ‘Cor’ voor de 1e keer mijn zaak sloot, kreeg ik van een vriend een berg houten caféstoeltjes, voor niets af te halen.

Ze hadden zelf nieuwe gekocht. “Wel alles meenemen, gooi het puin weg, hou je zat over, zit jij er voorlopig weer netjes bij”.

 

Het café bevond zich ergens langs een oude binnenstadse gracht.

Niemand om te helpen dus stond (nou ja stond) ik er alleen voor.

Liep ik dan, met zo’n 100, slecht stapelbare, stoeltjes van achteruit die zaak naar buiten tot 50 meter verder voorbij de verkeerspollers.

Parkeerwachters cirkelden als gieren in het rond, hun snavels dreigend klaar om mijn portomonaie te roven. Ze gedoogden angstzaaiend kort. Een martelgang, sjouwen met 100 stoelen en geen tijd om ff te zitten.

 

Na een strikte selectie, bleven er 25 zeer puike stoeltjes over. Genoeg voor mijn café, zeker gezien het hardnekkig nieuwe normaal.

Enkele stoeltjes hadden op de rugleuning een plaatje opgeschroefd gekregen met naam en bijnaam. Zoals daar waren: Jeanette van Leeuwen (Long blond animal), Bob De Kwaadsteniet (Prince Charming), Daan van Dattem (P.I.M.P.), Bernd Brand (Marlboroman), Dolf van Kalmthout (The Peacekeeper), Fleur de Vlieger (Barfly).

 

Losse schroeven aandraaiend ging mijn nieuwsgierigheid met me aan de haal. Wie waren het, hoe zagen ze er uit, hadden ze wat met elkaar?

Mijn fantasie nam de vrije loop: Jeanette van Leeuwen en Fleur de Vlieger op het terras, hun lokkende luxe slechts spaarzaam bedekt.

Verzengende zon en verslindende blikken doen hun verhittend werk.

 

Daan van Dattum gaat iets te ver. Brend Brand gooit hem de inhoud van zijn bierglas in het gezicht, de boel dreigt uit de hand te lopen.

Bob De Kwaatsteniet komt tussenbeide en samen met Dolf van Kalmthout forceren ze een flinterdunne rust .

De sfeer verpest, Jeanette en Fleur hyperen ‘prive’ op de dames. De verhitte mannendiscussie ebt weg met een golf verkoelend bier.

Een schoorvoetend excuus, zwalkend naar huis. ‘t Was een hele dag.    

 

Al wat nodig is zijn fantasie en een paar caféstoeltjes met namen.   

 

Tekst: Mink Out.        Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl

Giovanni Boldini Conversazione al caffè “Conversation at the cafe” (1877/78).

Lees verder

Lees ze hier…