Auteur Archief

Over een geschenk uit de hemel. Lezen, liken, delen en een groet.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Duizendmaal dankt. Minks wekelijkse column 25-1-2022
 
Deze column zou een lierdicht worden voor hen die mij c.q. de Conckelaer uit financieel zeer zwaar weer hebben gered. Maar om te voorkomen dat ik, net als de bard uit Asterix en Obelix, gekneveld in een hoge boom zou hangen met mijn laptop ver achter in mijn strot geschoven, doe ik het toch maar in verhaalvorm.
 
Met het ecologisch bezorgen van saté en hamburgers (ook vega;-) redden we het net aan. Helaas deden de feestdagen ons de das om. Zelfs ik, een ‘houd-er-de-moed-maar-in’ man, voelde me meegezogen in de draaikolk van een leeglopende badkuip. Kent u dat? Eerst cirkel je traag aan de buitenkant mee maar langzamerhand word je onontkoombaar steeds sneller naar het heftig middelpunt gezogen. Een klokkend geluid als laatste levensteken en down the drain ben je.
 
Voelde me alleen. Anderen gingen op vakantie. De krant toonde een dolgelukkige kapster met de tekst ‘Hoera we mogen weer open’. Sportscholen en niet essentiële winkels gingen ook weer van het slot. Ik bleef wéér dicht. Geen geld voor vakantie en alle klussen gedaan. Machteloos naderde ik, samen met mijn pensioen en levenswerk, het dreigend gorgelend afvoerputje van mijn tweepersoons PVC badkuip.
 
Plots geschiedde een wonder. Iemand deed het stopje op de afvoer. Reddende engel Stefan en co waren een inzamelingsactie gestart. Het geheel groeide uit tot een heuse engelenschare van filantropen. Steeds meer reddend geld stroomde binnen. En nog steeds. Wat een enorm gevoel van saamhorigheid, ik was overduidelijk toch niet alleen. En dat voor een kroegbaas die regelmatig te boute uitspraken doet. Ik kreeg weer lucht, kon weer normaal slapen, mijn huiduitslag slonk als sneeuw voor de zon en de echte vrolijkheid kwam weer terug.
 
Bij deze, zeer gemeend en vanuit het diepst van mijn hart, dank dat jullie mij gered hebben, en wel duizendmaal, wat een topmensen zeg.
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar www.conckshop.nl
Ca. 1623-1624 Young man playing the lute. Frans Hals.

Lees verder

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022
 
t ’Was zo’n zonnige, te warme wintermiddag, leek wel lente. Door het verpeste milieu natuurlijk, mij kwam het best uit.
Ik woon op zo’n pleintje met bankjes langs het plantsoen.
Net van mijn werk. Ik pakte een biertje en genoot, met gesloten ogen, van de koesterende zonnestralen op mijn gezicht.
 
Aan de overkant van ons woonerf kwam een buurman naar buiten, ook met een biertje in zijn hand. Hij groette en kwam naast me zitten.
Tot nu waren we van die “goede morgen/middag” buren, meer niet.
Nou heeft hij een erg mooie vrouw, dus wellicht kwam er een ingang.
Ons gesprek ging over koetjes, kalfjes en het premature mooie weer.
We keken wat voor ons uit en het was goed, moesten we vaker doen!!
 
“We hoorden over uw ongeval en hebben elke dag voor u gebeden”. “Das erg aardig van u, heeft wellicht geholpen, dank hiervoor”.
In dezelfde teneur als bij de koetje en kalfjes vroeg hij: “Bidt u wel eens?” “Wat?” “Nou bidden tot onze Herder, doet u dat wel eens?”
O jee: “Neen daar ben ik niet zo van, ik gedraag me toch wel sociaal”.
Hier nam hij geen genoegen mee: “Zal ik u anders leren bidden?”
“Nou nee hoor spaart u zich de moeite, ik ben niet meer te redden”.
Hij nam het heft in handen en sprak op een meer dominantere toon: “Ik zal het eens voordoen”. “Voordoen, hoe bedoelt u voordoen?”
“Nou gewoon nu”. De daad bij het woord (Gods) voegend stond hij op. “Je gaat hier toch niet midden op straat staan bidden buurman?”
“In het aangezicht van onze Herder hoeven we ons niet schamen”.
 
En toen, als geschenk uit de heldere hemel, begon het pijpenstelen te regenen. “Ik ben binnen buur”, riep ik hem tijdens het wegrennen toe. Een scheurende bliksem met een daverende klap volgde.
Een penetrante brandlucht drong zich op aan mijn neusgaten.
Enkel het monotoon geruis van hevige neerslag was nog hoorbaar.
Buur was blijkbaar ook als de gesmeerde bliksem verdwenen, ………😉.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1870 The preacher. Konstantin Makovsky.

Lees verder

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021
 
We woonden er allebei al vanaf de bouw, naast elkaar. Zij met haar man, maar die gaf de pijp al snel aan Maarten.
Zo’n vrouw met lang loshangend haar en gele rokersvingers.
Rook en plat Haags kwamen de hele dag onafgebroken uit haar mond.
In de tuin riep ze, met luide stem, voor elk akkefietje mijn naam.
Al snel had ik een betonnen schutting geplaatst waarvan ze zwaar verbolgen vroeg of die Berlijnse muur er soms was om haar te weren.
“Tuurlijk niet, gewoon voor iedereen, ik wil een beetje privacy toch”.
Minder maar toch nog regelmatig kwam het langharig hoofd, met behulp van een kratje bier als verhoging, boven de schutting uit.
 
Haar naam was Sjaantje maar Zwaantje vond ze veel beter passen.
Ik zag een soort van hunkering in haar ogen als ze me dat vertelde. Wellicht een diepe hunkering naar de smetteloos witte kleur en het gracieus bewegen van deze majestueuze watervogel.
Misschien niet vreemd voor een vrouw van niet zware zeden, die in haar werkbare jaren op het Zandpad in Utrecht haar geld verdiende.
Wat was ze trots als hij haar in die glanzende Chevrolet van het werk haalde. Open dak, rode bekleding, wat hadden ze een bekijks.
 
De woonboot die ze daar hadden was hun pensioen, maar daar is niets van terechtgekomen. Ik wist het wel, lekker uitgaan, een goed leven.
Met hoog opgestoken, geblondeerd haar was ze overal graag gezien.
Ze danste op biljarts en barbladen met zo’n petticoat aan. Dat was pas een attractie. Alle mannen wilden haar, toch ging ze altijd met haar eigen ventje naar huis. Zaken en privé hou je gescheiden.
Hij was trouwens de knapste kerel die een vrouw zich wensen kon.
Met zo’n glanzende vetkuif, glad geschoren, gouden horloge, pinkring.
Als hij zijn natje en droogje had was het best wel een wereldvent.
Ze is al een ff weg maar ik mis haar hoofd boven de Berlijnse muur. Zwaantje, eindelijk dan toch nog smetteloos wit en enorm gracieus.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1886-1887 L’interieur de Chez Bruant: Le Mirliton. Louis Anquetin.

Lees verder

Maar ik rook wel.             Minks wekelijkse column 4-1-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Maar ik rook wel.             Minks wekelijkse column 4-1-2022

 

Een semi-succesvolle horecaondernemer als ik hoefde nooit zo enorm op de kleintjes te letten als in zuinigheid dan hè.

Maar nu is het toch even heel anders. De eindjes worden dezer dagen aan elkaar geknoopt, door mij in ieder geval.

Nou ben ik wél meer een mens van relatieve eenvoud dan van ‘oog uitstekende pronk’, dus een stap terug is vooralsnog geen echte ramp.

Natuurlijk was ook ik van geldsmijterij niet vies, maar dat soort momenten kwamen dan óók wel weer uiterst spaarzaam voor.

En altijd voor iets met hoge gebruikswaarde, een laptop of mobiel.

Maar zoals gezegd, ik moet tijdelijk de tering naar de nering zetten.

 

Ik heb de gore gewoonte om te roken, maar ook daarin ben ik zuinig.

Halfzware shag, Drum met een Mascotje welteverstaan.

Dat roken doe ik bij voorkeur tijdens het nuttigen van een biertje.

Een goed gesprek, een koud biertje en een lekker sjekkie, dat hoort gewoon bij elkaar, daar kan ik intens van genieten, dat is pas leven.

50 gram voor € 13,30. Niet echt een bedrag voor de ‘kleine eindjes aan elkaar knopert’ maar met 1 pakje in de maand ben ik tevree.

 

Laatst een totaal uitgedroogd pakje. Door dat soort stro te roken loop je het gevaar te willen stoppen en dat wilde ik nou juist niet!

Weggooien dan? Neen, niet met die prijs en mijn huidig inkomen.

Een oud hollands recept kwam in mij op. Nog nooit hoeven doen maar voor alles is immers een eerste keer: de truc met de aardappelschil!

Toen ik met een aardappelschilmesje het bintje van zijn met klei bedekte schil ontdeed, klom mijn crisisgevoel tot ongekende hoogte.

Er woei plots een ware 40-45 wind. Alleen het grijs gemarmerde pannetje water en de krant met oorlogsnieuws miste.

Mijn geldschaarste bracht dit lang vergeten gevoel pijnlijk dichtbij.  

Een dag later was de shag weer te haggelen en kon ik de uitgespaarde 6 euro genotvol en zelf in rook op laten gaan.

Kijk, ik haal netjes mijn vaccins en booster, maar ik rook wel.

 

Tekst: Mink Out.                 Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl  

S.d. Dig for Victory – The wise eat potatoes. Charles Spencelayh.

Lees verder

Hoogtepunt. Minks wekelijkse column 29-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Hoogtepunt. Minks wekelijkse column 29-12-2021
 
Nou, 2021 is op een haar na gevild, kan maar voorbij zijn.
Nou was het wel een jaar met ongekende hoogtepunten.
We beginnen maar met de pieken in de grafieken, die keihard vertelden dat ‘Cor’ niet zonder slag of stoot zou vertrekken.
Om niet oneindig rondjes te hoeven zwemmen in een poel van somberheid was er gelukkig ook een mooi hoogtepunt.
Max die toch nog ff langs de nu onttroonde wereldkampioen Hamilton glipte. De laatste cafédag van het jaar met een goud randje.
Een verzoek, zullen we stoppen met de flauwe voetbalcultuurgrappen die nu in de F1 ook hun intrede doen? Dat vind ik zo jammer.
 
Een ander hoogtepunt was onze kroonprinses die zitting nam in de Raad van State. Uiteindelijk was ze niet voor niets 18 geworden.
Ja, dat feestje, beetje te veel Randstadse tieners uitgenodigd.
Een diender die de 200 pubers, van dit koninklijke feest, op de bon
gooit kan zijn promotie wel vergeten, geen vrijwilliger te vinden dus.
Boris Johnson komt er mee weg, waarom ons koningshuis dan niet? Wat zou jij doen als je Willem van Oranje was. Die had geen zin in een prinses die stampvoetend het hele paleis bij elkaar schreeuwt.
Dan beter Mark Rutte de pisang om de boel weer recht te lullen.
 
O ja, Mark. Nog een hoogtepunt. Rutte 4 is bijna daar. Kunnen ze weer echt regeren met nieuw elan en zonder achterkamertjes.
Aan de formatieduur en de foto’s in de kranten (vier bittere tronies) te zien, was het een zware bevalling. Dit moeizaam verwekte kind is volgens mijn voorzichtige inschatting geen lang leven beschoren.
Echte hoogtepunten waren overvolle treinen naar België voor de lol en wintersporters die nog net op tijd in Duitsland gespritzt werden.
Is toch top, terwijl de bezetting in ziekenhuizen en het aantal failliete bedrijven tegelijkertijd hun eigen hoogtepunt beleven.
 
Overigens geheel zonder sarcasme: Prettig Nieuwjaar gewenst.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
S.d. At the Ball. Leopold Schmutzler.

Lees verder

Duizend bladzijden.    Minks wekelijkse column 22-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Duizend bladzijden.    Minks wekelijkse column 22-12-2021

 

Ik heb nogal een zwak voor grote namen in de cultuur.

Die geven mij vitaminerijk voedsel en geen zak chips.

Een aangeboden boek van Frans Kafka sloeg ik dus niet af.

Dat heb ik geweten. Al zijn verzamelde werken in een bundel.

Duizend bladzijden maar liefst. Het had wel wat weg van een bijbel.

Met de aan mij zo klevende nieuwsgierigheid, wilde ik nou wel eens weten waarom eenieder de bek zo vol had over die Kafkagozer.

 

Ik begon vol goede moed maar al gauw liep ik vast in ongemak, naargeestigheid en surrealisme. De verdachte in een proces loopt een statig gebouw binnen en wordt op een piepklein deurtje gewezen. Hij moet daar kruipend naar binnen en er staat iemand te strijken of zo.

Dan begrijp je er toch niets meer van en hoe moet je dan verder?

Bij iedere bladzijde was het lang en intensief kauwen, voordat ik kon slikken en zelfs dan bleek de materie nog lastig te verteren.

Wat dreef mij om een boek waar ik naar van werd toch uit te willen lezen? Wellicht mijn semi-autisme? Het werd zowat een obsessie.

Ik was er aan begonnen, nu moest tie uit ook. Bedenk hierbij dat lezen voor mij een opvulling is, van korte periodes tussen klusjes in, en je begrijpt dat 1000 blz. wel erg veel is.

 

Ben ik niet intelligent genoeg voor deze literatuur en heb ik me vergaloppeerd? Wellicht moet ik het voor een tweede keer lezen?

Eindelijk vrij laat ik de boel eerst maar een poosje op me inwerken.

Heb ooit weleens films gezien die ook niet weg te kauwen waren.

U wellicht ook. Verveeld stoelen schoppend keek ik hem dan uit en zat u op de rij voor mij, dan weet u nu dat ik die irritante lul was:-) De saaie film plantte wel een zaadje dat, naarmate de tijd verstreek, uitgroeide tot een prachtig gewas van denkbeeldige schoonheid.

Na weken kregen u en ik dan toch het besef dat het een topfilm was.

Nu nog ff dit. Als je in deze tijd, waarin Corona onze ruggen ranselt, met 1000 blz. Kafka nog niet instort, ga je echt de eindstreep halen.

 

Tekst: Mink Out. Cadeautip: Kunst van het kijken: www.conckshop.nl  

1907 Movies, five cents. John French Sloan.

Lees verder

In de reclame. Minks wekelijkse Column 16-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

In de reclame. Minks wekelijkse Column 16-12-2021
 
Ondanks dat het een schrale kerst wordt zijn kosten noch moeite gespaard, om mensen te verleiden geld te storten.
De meesterbreinen van reclameland hebben zich het hoofd gebroken om de geldstromen richting hun opdrachtgevers te dirigeren.
Het op ons insijpelend kerstgevoel weekt de ziel, dus een emotioneel filmpje als finaal duwtje in het warm bad der kooplustigen is genoeg.
Nou wil ik het niet hebben over onze ongeremde koopzucht, wie het breed heeft laat het breed hangen, neen het gaat over de filmpjes.
Dit jaar viel me op dat er een paar categorieën zijn. De blije mens, de zielige mens, kerst met levende en dooie dieren, kerst met dingen.
De categorieën overlappen elkaar regelmatig, kan ik weinig aan doen.
 
In de categorie blije mensen op 1 die dekselse Jumbo Frank Lammers. Hij droomt en wordt weer verliefd op zijn vrouw, wel lekker met Kerst.
In de categorie dooie dieren die man die een innige band heeft met een vogel. Beter gezegd een houten koekoek uit een koekoeksklok.
Het beestje is lusteloos. Onderweg, hij met die klok onder zijn arm, vinden ze een tweede klok met een Koekoekeres en ze leefden nog lang en gelukkig. Beetje ver gezocht maar dank je de Koekoek, je moet wat.
 
In de categorie levende dieren twee hamsters die verliefd worden.
Ik vind het best, het maakt mij niet meer uit, erg leuk verzonnen joh.
Maar die van die hyena en die oppasser, daar heb ik bij geschaterd. Die kop van dat beest en die grimassen, zwaar overdreven maar zo geniaal.
Over dat hondstrouwe winkelwagentje zullen we maar zwijgen.
Dus zet lekker wat winkelwagentjes rond de eettafel, hang een paar koekoeksklokken aan je muur, nodig een roedel hyena’s uit en creëer een hamsterorgie waar de spetters vanaf springen en je kerst is top!!
O ja, die van dat winkelwagentje op dat verlaten parkeerterrein was wellicht veel beter geweest met een huilende vluchtelingenbaby er in.
Topvergelijk met kindje Jezus, voor wie in Bethlehem ook geen plaats was. Geen happy end, maar een serieuze noot mag ook wel in de reclame.
Tekst: Mink Out. Nu voor de kerst de bundel 2e druk: www.conckshop.nl
1883 Siens dochter Maria geknield bij de wieg van haar broerje Willem, Den Haag.

Lees verder

BMW 7 serie.             Minks wekelijkse column 8-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

BMW 7 serie.             Minks wekelijkse column 8-12-2021

 

In de slechtste fase van mijn leven schoof ik, als er gebeld werd, zachtjes het raam van de eerste etage open en stak mijn hoofd naar buiten om schuldeisers niet thuis te geven.

Zo ook op deze Haagse Transvaalwijkse, zomerse, zondagmiddag.

Loos alarm, het was Rini. Hij glom van trots met naast hem nog een glimmender, dikke BMW 7 serie die knap wat verkeer ophield.

“Kom Mink stukkie rijden, net gekocht, gaat als een beest, mooi hé?”

Ondanks het gescheld en getoeter van een straatvullende file, liepen we op ons gemak nog ff een inspectieronde om de puike bolide heen.

 

Zijn nieuw vriendinnetje zat, met een nuffige blik, rotsvast voorin, zodat mij niets anders restte dan plaats te nemen op de achterbank.

Dat was wel anders geweest, maar aan het schaars verpakt loklijf te oordelen overtuigde haar wapens meer dan mijn trouwe vriendschap.

‘t Was zo’n moment dat de kaarten geschud werden zeg maar ff.

Rini gaf gas, “kickdown” sprak hij, opgewonden achteromkijkend.

We werden in de leren fauteuils gedrukt en spoten spoorslags weg.

“7 serie, met injectiemotor Mink”. Uit Flinterjurkje kwam plots ook geluid. “Denk aan de benzine” sprak ze. Wellicht een Zeeuws meisje?

 

Nou was Rini altijd al een impulskoper en die reputatie werd, met deze in een opwelling gedane aanschaf, weer ruimschoots bevestigd.

Een joetje benzine was als een druppel op een gloeiende plaat en met minimum jeugdloon was dat toch wel reden wat gas terug te nemen.  

Het gaspedaal werd een obsessie, de kickdown ging op non-actief.     

Niet lang daarna reden we in mijn oud PTT Besteldafje van hot naar her. Flinterjurkje nu wel, eerst sip maar later gedwee, achterin.

Na weken van ingehouden jongensdrift (op die BMW dan:-) deed hij hem van de hand aan een Turk die meer pingelde dan wat Rini vroeg.

Was zo’n druilerige dag. Automarkt, parkeerterrein van Feijenoords Kuip, vanwaar wel vaker Hagenezen teleurgesteld huiswaarts gingen;).

 

Tekst: Mink Out.        Bundel vanaf nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl    

1933 Friends. Bernard Fleetwood Walker.

Lees verder

Licht griepje 2.     Minks wekelijkse Column 1-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Licht griepje 2.     Minks wekelijkse Column 1-12-2021

 

Plots lag ik in bed met Cor, dat voelde toch wat onwennig.

Niks mis met twee mannen in een bed, dat moet kunnen, maar het was Covid Cor waar ik de lakens mee deelde.

Positief getest. Dat kon er ook nog wel bij. Intuïtief dacht ik op zeker geen corona onder de leden te hebben, gewoon weer botte pech.

Gelukkig begon de keelpijn tijdens mijn vrije dagen dus waren de cafébezoekers waarschijnlijk niet besmet. Een plotselinge opdracht had een gepland bezoek aan Den Ouden Neel gelukkig ook verhinderd.

Door een serie tegenslagen had een explosie van onmacht laatst mijn doorgaans optimistisch doorzettingsvermogen ruw aan stukken gereten.

Een hevige aanval van woede was het. Het leek achteraf een soort van reset, ik kon gek genoeg weer veel shit hebben zonder te flippen.

 

Nu begon het aftellen der dagen in isolatie. Das gek, je gaat naar bed als je zin hebt, komt er uit als je wakker wordt, tijd doet er niet toe.

Elke dag lang dobberen in een dampend bad met karnemelk-badschuim.

Sinds tijden weer een krant van A tot Z uitgeplozen op de keukentafel.

De koelkast, die al jaren wat potten jam, blikjes leverpastei en een fles kraanwater huisvest, staat nu vet afgestampt forse boeren laten. Hij is gevuld met: gebak, verse soepen, maaltijden, sappen, bonbons, melk.

Vond het gewoon gênant om verdere Florence Nightingales af te slaan.

Neen, het leven is goed in hotel Breedstraat en ik rust nog uit ook.  

Hoewel Treesje, mijn eenogige, dove, demente poes, zo’n 20 keer per dag een gooi naar het record keihard, langdurig, irritant miauwen doet.

Een zacht aaitje doet haar stoppen. Ja zacht, wanneer ze schrikt zit ze uren als een sfinx in de stromende regen en heb ik ook geen rust.

Neem haar mee onder de dekens, in mijn knieholte slaapt ze kalm.   

Dus dankzij Trees is mijn helende rust regelmatig van korte duur.

Kan die quarantainetijd er maar weer snel opzitten, heb er weer zin in.

Trouwens weinig last, geen verlies van reuk en smaak. Komt denk ik toch door die twee prikken. Was ik wel erg blij om, nam veel angst weg. Ben ook 64 jaar met buikvet. Lang leve Rutte en De Jonge…………. Oeps.

 

Tekst: Mink Out. De bundel, voor de feestdagen: www.conckshop.nl

1916 A hot cup of soep. Henry Jacquier.

Lees verder

Licht griepje 1.     Minks extra wekelijkse column 29-11-2021 

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Licht griepje 1.     Minks extra wekelijkse column 29-11-2021      

Het echtpaar, voor me in de rij, keek me theatraal gepikeerd aan en lieten hun blikken minzaam afglijden naar mijn voeten.

Na hen, als tegenzet, een kalme, appelige blik te hebben toegeworpen, bleek dat ik hun 1,5 m. zone verwaarloosbaar schond.

Je kan natuurlijk niet voorzichtig genoeg zijn, das waar.

Hoewel, ik ontsmette mijn handen bij de daarvoor bestemde zuil,

terwijl zij die arrogant, alsof hij lucht was, links lieten liggen.

In deze sporthal hing zo’n stemhokjessfeertje. Een plek waar je je als Nederlands burger gewenst voelde. We hadden het zelf betaald.

De hokjes waren groter, ik werd verwelkomd door een alleraardigst blond, studentikoos meisje, gestoken in een lichtblauw isolatiepak.

Haar outfit werd gecompleteerd door een mondkapje en spatscherm.

 

Of ik maar even wilde gaan zitten. De XL-wattenstaaf drong traag en braakneigend door tot ver achter in mijn keel. En daarna nog even heerlijk tot achterin mijn gok, die irritante wattenstok.

1,2,3,4,5, tranen trokken sporen over mijn appelwangen, klaar.

Ik had een licht griepgevoel, gonzend hoofd en wat lammige benen.

Vandaar die test. Met zo’n café heb je, voor dat je het weet een tweede pandemie. Morgen zou de uitslag in mijn mailbox zitten.

Ik groette mijn beul, liep naar de uitgang. Een Bokito-achtige beveiliger, verbaasd na mijn groet, beantwoorde deze op de valreep.

 

Buiten in Tutje wilde ik wat aantekeningen maken voor dit verhaal, maar de belangstelling voor mijn trendy autootje werd me te veel.

Als zombies sloten de potentiele coronalijders me langzaam in.

Met gierende banden en bonkend hart maakte ik me uit de voeten.

t’ Was te vroeg dag, grijs, druilerig en waterkoud. Beter ging ik meteen mijn bed weer in. Hetgeen me zonder al te veel moeite lukte.

De nieuwe coronaregels van Rutte en De Jonge beroven de horeca van alle hoop de laatste weken opgebouwd. Ik verlies nooit, toch? De testuitslag na een dag binnen, kan nooit ‘Cor’ zijn. Ik open de mail……..

Wordt a.s. woensdag vervolgd.

Tekst: Mink Out. De bundel, voor de feestdagen: www.conckshop.nl

 

1930 American gothic. Grant Wood.

Lees verder

Lees ze hier…