Applaus. Minks wekelijkse column 2-4-2025

Applaus.                               Minks wekelijkse column 2-4-2025

En ineens waren ze daar dan, onaangekondigd, op controleronde. De NVWA of wat we vroeger plachten te zeggen: de Warenwet. Op een vrijdagmiddag, topdrukte, of ze ff rond mocht neuzen.

Gaat uw gang, ik heb niets te verbergen. Na een, voor beiden, geruststellend introductiepraatje trok de alleraardigste dame een witte jas aan en liep de zaak in. Het had iets van een wetenschappelijk project met enerzijds haar als de dokter en anderzijds de klanten als proefkonijnen.

Natuurlijk vond ze wat, t’was weinig, in de horeca is men altijd drukdoende, dus valt er wel eens iets tussen de wal en het schip. Twee waarschuwingen, de IJsblokjesmachine kon wel eens een extra schoonmaakbeurtje gebruiken en er waren problemen met allergenen. Geen lijst aanwezig en geen bord waar opstond dat men bij vragen over allergenen bij het personeel terecht kon.

Nou vragen mensen, die zoiets vrezen, toch wel hoe het zit met die allergenen lijkt me, maar alla de wet en zo. Ik zeg dan altijd, “niet aan beginnen, saté en hamburgers, hoeveel allergenen wil je in één hap allemaal binnenkrijgen”. Ik begin mijn vrije 3-daagse klusweekend, in de zon, met theedoeken vouwen.

Er wil een vrouw het terras op: “Ben gesloten mevrouw”. “Ja maar op deze app staat dat u open bent”. “Dat kan wel zijn dame, maar er zijn zoveel dingen die anderen in hun eigen voordeel verzinnen, dat kan ik niet allemaal bijhouden. Als u op onze site kijkt ziet u precies hoe het zit”. Ze wil gelijk hebben en begint een discussieprogramma met zichzelf als regisseur. Na wat blikken heen en weer vervolgt ze heftig orerend en gebarend haar (doodlopende) weg.

Wanneer ik na de grondige ijsblokjesmachineschoonmaak en nog meer klussen eindelijk mijn Black Beauty op de overdekte parkeerplek bij mijn huis zet, valt het me op dat deze garage zo heerlijk galmt en begin spontaan te zingen.

Met de koffiebruine stem van Lou Rawls zet ik aan: “You’ll never find another love like mine”. Ik vergeet mezelf en ben in mijn eentje gelukkig (beetje raar trouwens als je jezelf vergeet om dan nog steeds in je eentje te zijn:-).

Het galmt, ik jubel of het een lieve lust is, heerlijk om jezelf zo los te gooien.

Na deze enorme uitspatting loop ik bedeesd door de uitgang van de garage. Een applaus klinkt, 2 jongeren, stille getuigen van mijn exclusief live-concert. “Mooi gedaan meneer”, lachen ze met hun verdomd frisse jeugdbekken.

Ik glimlach terug, maak een lichte buiging en zeg: “Bedankt voor het applaus”. Ik been richting mijn huis en denk: dat applaus, dat kon ik wel ff gebruiken.  

Tekst: Mink Out.               Nieuwe bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl