Er zit geen kwaad in me.              Minks wekelijkse column 2-7-2025

Er zit geen kwaad in me.              Minks wekelijkse column 2-7-2025

 

Van huis uit ben ik een vredelievend figuur. Ja ik was zo af en toe semi-agressief, kwam een beetje voort uit mijn jeugd, de plekken waar ik opgroeide. Veel Haagse achterstandswijken

heb ik samen met Den Ouden Neel en mijn broers bewoond.

Beetje omgevingen van voor jezelf op komen. Zeg maar, van je af bijten.

Gelukkig heeft mijn gedrag zich op den duur geheel ten goede gekeerd.

Later nog wel eens als portier gewerkt en bij mijn baan als taxichauffeur kwamen de straatvaardigheden ook nog wel eens goed van pas, zeg maar.

Zeker bij het starten van het café waren er ook nog wel eens lieden, waarbij mijn alternatieve aanpak een stuk beter aansloeg dan de overlegcultuur.

 

Maar we dwalen af, het ging er dus om dat ik best een vredelievend type was.

In mij zit eigenlijk geen greintje kwaad. Leven en laten leven is mijn motto.

En over dat “leven” gaat het opmerkelijke voorval dat ik u ga beschrijven.

Vaak ga ik pas vroeg in de ochtend naar bed. Het getik van mijn ouderwetse wekker versterkt de vertrouwde houvast en huiselijkheid die mij rust geeft.

Ik lees nog een paar bladzijdes in één of ander belangrijk boek, knip het antieke bedlampje uit en glij onder het kalmerend gespin van de kat Tijgah succesievelijk, maar zeker weg in een hoognodige herstellende slaapsessie.

 

Plots ben ik een seriemoordenaar en niet zo zuinig ook, ik plant mijn mes in mensen of het een lieve lust is, een lustmoordenaar van de bovenste plank.

Wanneer de benen het gewicht van mijn slachtoffers niet meer kunnen dragen begeleid ik ze, liefdevol en kalm sussend, tegen mij aangedrukt naar de grond.

Dit op een basis van ervaring zoals het de echte seriemoordenaar betaamt.

Op een zeker moment zit justitie me op de hielen, dagen ben ik ze te slim af, toch sluit het net zich langzaam maar zeker rond mij heen.

Ik ren door het donkere bos, achter me hoor ik de bloedhonden blaffen. Takken striemen mijn gezicht, lichtbundels doorklieven nerveus het duister.

Door mijn angst en de verzengende zomerhitte, word ik badend in het zweet wakker. Opgelucht hoor ik de nachtmerrie spoorslags weggalopperen.

Ik loop naar het kantoortje en haal ook mijn computer uit zijn sluimerstand.

Het kwartje valt: voor het slapen gaan was mijn laatst gekeken YouTube filmpje een scène uit de film (Red Dragon) van de kannibaal Hannibal Lecter, waarin de rechercheur hem ontmaskerd en bijna wordt vermoord om als diner te fungeren. Wat denk je, ik een seriemoordenaar? Er zit geen kwaad in me.

 

Tekst: Mink Out.                 Nieuwe bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl       1890 Moord in huis. Jakub Schikaneder.