Dun of dik. Minks wekelijkse column 29-1-2020

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Dun of dik. Minks wekelijkse column 29-1-2020
 
Na de jaren 40 van de vorige eeuw…….. ok, dit moet ik ff kwijt, heeft met dit verhaal niets te maken maar hier is mijn kans. Waarom zeggen mensen dat “vorige eeuw” er nou steeds bij, alsof het ook nog de jaren 40 van deze eeuw zouden kunnen zijn.
Overdreven puntjes op de i zetterig, zou het een snobistisch etaleren van de sprekers/schrijvers alertheid zijn, of wordt hier de scheiding der generaties onderstreept, voor een ‘rijper’ mens zoals ik is het logisch dat het 19-40 moet zijn terwijl het voor die jongere types wellicht niet zo vanzelfsprekend is. ’Nou ja, tis gezegd, zint me niet.
 
Opnieuw: Na de jaren 40 begon de wederopbouw van de lage landen.
Iedereen, behalve degene die fout waren of foutjes maakten, was broodmager maar daar zou snel verandering in komen.
In de jaren 50 en 60 was het nog spruitjes met 1 miniballetje gehakt of een miezerig stukje suddervlees van een draadje of 50.
In de loop van de jaren 60 en door naar 70 werden konten en buiken alsmaar dikker en kleding korter en strakker.
 
Vaak kwam de bevrijdende PIL als zondebok van stal maar of dat terecht was/is, daar kunnen de geleerden het niet over eens worden.
In ieder geval waren er wanhopige pogingen om de hammen van menig vrouwmens weer oogstrelend in minirok of jeans te laten schitteren.
Veel werd geprobeerd, van drankjes gebrouwen door de één of andere spijker-bedlegerige ziener uit India tot smeerseltjes in elkander gespateld door een panfluitende Indiaan uit het hoge Andesgebergte. Dit maakte de vertwijfelde ‘wijven’ snel lichter, niet van verlies der kwabbelend kwelvet maar welzeker van de snel wegkwijnen florijnen.
 
Het sherrydieet diende zich aan in deze ‘baas in eigen buik’ tijd, zelf de koningin zou volgens goed ingelichte kringen deze afvalrace rennen. Damesbladen zongen hosanna en prezen deze wonderkuur de hemel in.
Zo’n 6 keer per dag een glas sherry bij een hap eten was dé truc om je, slank als een den, ongeremd op de seksuele revolutie te storten.
Helaas, toen moeder na enige weken, hevig trillend, de melk over de Brintavlokken uitschonk was het zat, depressie volgde maar daar had de huisarts weer een fijn oplospilletje voor, je viel er van af en kreeg weer harstikke zin in het leven, dun of dik was vanaf toen om het even.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. 
 
 
1916 Russian Bath. Vitaly Gavrilovitch Tikhov (Ukrainian painter) 1876 – 1939.

Lees verder

Slaapverwekkend.               Minks wekelijkse column 22-1-2020

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Slaapverwekkend.               Minks wekelijkse column 22-1-2020

 

Ik slaap slecht, nou heb ik dat wel vaker, zo één keer per jaar, een periode van een week of twee, dat is te verdragen.

Dit keer houdt het al een maand aan, word je niet vrolijk van. De mensen aan de bar kijken regelmatig in mijn wijd opengesperde geeuwbek hetgeen niet noopt naar een langdurig verblijfL.

Ook het dag/nachtritme sluit niet meer aan bij mijn dagelijks doen en laten, loop de godganse dag met zo’n weeïg gevoel, in een roes op kussentjes.

 

‘Men’ zegt dat ik te veel aan mijn hoofd heb, lijkt me sterk, om dit kopstukJ boven water te houden heb ik de laatste 25 jaar constant zat aan mijn hoofd, misschien ietsjes drukker maar toch.

Tis wel zo dat de verbouwing, nu bijna klaar, wel meer geprakkiseer geeft, lig in mijn bed de boel nog te overpeinzen.

Ik begin met een geforceerd gevoel van zen maar als de grenzen van droomland voor mij gesloten blijven gaat het denkcarrousel draaien.

Mijn bed lijkt in de verste verte niet meer op die vriendin die me koestert en verlost van de dagelijkse beslommeringen.

Bij het benaderen van deze zo vertrouwde slaapplaats begint een sluimerend angstgevoel de poten onder mijn bed vandaan te zagen.

Mijn bed, rustgevende ankerplaats, verworden tot mijn grootste vijand, zadelt me op met een hardnekkige, wakker houdende vrees.

Onder mijn dekbed maakt de weldaad van een in het verschiet liggende rustperiode plaats voor een nerveus ping pong gevoel van doet tie het of doet tie het niet (die slaap dan).

 

De hoofdprijs is dat de slaap helemaal niet wordt gevat, troostprijs is een knock-out door uitputting en na vier uurtjes weer klaarwakker.

Draaikonterijen en dekbedworstelingen zijn het gevolg totdat, na het opgeven der moed, een wanhopige strompelgang richting Nepspressoapparaat troost moet bieden.

 

In een poging, om ten koste van jullie leesplezier, het van mij af te schrijven hoop dat dit in- en uit de veren verhaal slaapverwekkend genoeg was, kan ik daar in ieder geval niet meer door wakker liggen.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de bundel.                  Meer: www.conck.nl

The benefactress 1775 Jean Baptiste Greuze-

Lees verder

Frank Frankrijk.                 Minks wekelijkse column 15-1-2020

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Frank Frankrijk.                 Minks wekelijkse column 15-1-2020

 

Frank, in de omgang een super sociale man, uit het niets was hij daar en behoorde al snel tot de innercircle der bezoekers.

Hij trok wel altijd zijn eigen plan en dat mag ook.

Gesprekken met hem gingen ergens over, intelligente gozer maar ook bij een koetjes- en kalfjesverhaal loeide hij moeiteloos mee.

Goede baan, lekker huis, parttime relaties, altijd strak in het pak. Maar toch verstikte dit Randstadleven hem, hij wilde er vanaf, iets in de natuur met kabbelende rust, het echte leven.

 

En zo gebeurde, met wijn zaten we na het sluiten van de kroeg in zijn lege huis om de hoek, morgen zou hij richting Frankrijk gaan.

Het had iets droevigs, (daar komt dat prachtige woord) iets melancholieks, dat afscheid, stemmen galmden door het lege pand, lichte plekken op de wand als stille getuigden van wat ooit was.

Alleen de hometrainer stond er nog, zo’n fiets die je ondanks hard trappen nergens brengt, of ík hem wilde, neen das niks voor mij.

We dronken er één…… en nog een paar en toastte op zijn nieuwe stap: Een camping in de Auvergne boven op een berg, echt topJ.

 

We hoorde niets meer, zo was Frank nou eenmaal, als je dat weet maakt het weinig uit hé, nietwaar? Zoek ik hem op, mooie bestemming.

Met een gebruind hoofd in T-shirt, korte broek en slippers, trof ik hem aan. Zat op zijn gemak appels te schillen in een schommelstoel.

Op de gevel achter hem flitsten hagedisjes tussen grof steenwerk, de verzengende hitte leek de druk tjirpende krekels niet te deren.

Zo was Frank Frankrijk in zijn element, hier had hij het voor gedaan.

“Heeeeeeee Mink, nog steeds met die nep-Harley, aardig ritje zeker”.

Gastheer pursang, eten, drinken en een plaats om de vermoeide reiziger rust te geven, heerlijk, dit aards paradijs.

 

Plots was hij weg, de camping verkocht, wist ik, hij had het verteld, jammer, maar na 15 jaar was hij ook hier klaar mee, kan gebeuren.

Hij ging niet meer terug naar Nederland, woont wellicht ergens in de Auvergne, nooit meer wat gehoord, zal hem ooit nog weleens zien.

Ach, zo is Frank Frankrijk nou eenmaal, als je dat weet maakt het weinig uit hé, ieder zijn ding nietwaar, ?????    

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de bundel.

1929 Blue and Gold. Charles Courtney Curran (American artist) 1861 – 1942.

Lees verder

Piep zei de Muis. (Verb).         Minks wekelijkse column 8-1-2020

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Piep zei de Muis. (Verb).         Minks wekelijkse column 8-1-2020

 

In de boedelscheiding was beslist dat ik het ouderschap verkreeg over het Truus, Trees en Toon trio. Mijn ex-prinses ooit op andere gedachten kunnen brengen anders had ik nu, door ene Teun, een kwartet gehuisd.

 

Tis is minder dramatisch dan u denkt, het gaat niet over drie bloedjes van kinderen maar over een trio professioneel profiterende katten.

De door mijn moeder meegebrachte speelgoedmuizen lijken verbluffend echt. Hoewel, ze bewegen niet en er zit een knalgele bij, daar trapt toch geen hond in.                                                                                                                              

 

Thuisgekomen posteer ik me met geurende koffie op de IKEA Villasund zitbank .

Na een lange dag mijn dampende voeten en bonzend hoofd even in de ruststand.

Zet mijn prachtige flatscreen van 116 cm diagonaal aan (Ja, ja, klein piemeltje:-).

Buiten is het guur, Truus, Trees en Toon, spelen met de (niet gele) nep muis.

Met z’n 3en proberen ze hem onder de glazen salontafel -waar ook ik aanzit- vandaan te vissen, niet makkelijk omdat de onderste glasplaat zo’n 3 centimeter boven de vloer zit en het speeltje precies in het midden ligt.

 

Als ik een little nip van mijn Lidl nepspresso neem verbeeld ik me dat de dummy onder de tafel beweegt, zou ik door vermoeidheid wellicht hallucineren?

Terloops hou de aan mijn verstand knagende gaten-kaas-maker in het oog.

Ik schrik me rot: HET BEWEEGT, deze muis zit als een rat in de val.

Geknield zit ik er met mijn neus bovenop. Het mooie snuitje, met de glanzende kraaloogjes en de fijne snorhaartjes, straalt angst uit.                                                                                                                

 

De Tommen zijn overduidelijk niet van huis want deze Jerry heeft er zo te zien geen behoefte aan een klompendans in te zetten.

Vlug een tupperware bakje, til de tafel voorzichtig op terwijl ik het trio bloeddorstige roofdieren met schoppende bewegingen op afstand hou.

De piepende prooi maakt het makkelijk, alsof hij me begrijpt kruipt de kleine onderduiker in het schuin omhoog gehouden bakje, hand er op en wat nu, drie kattenkoppen dringen zich aan mij op.

 

Bakje ff los, een oude LP hoes uit de la: Staying alive, Saterday night fever J. Als in een griezelfilm loopt het bakje schijnbaar uit zichzelf door de kamer, behoedzaam sluipen Truus, Trees en Toon er achteraan.

Snel de platenhoes er onder en dan de kortste weg naar buiten, voor aan straat uit het raam, (woon op de begane grondJ). Terwijl ik achter me drie driftige katachtige bevecht laat ik het opgeluchte wezentje op de vensterbank los.

“Piep” roept het piepkleine muisje dat toch aardig in zijn piepzak heeft gezeten en gaat er als een haas vandoor, nog maar ff een nieuwe nepspresso zetten.

 

 

Tekst: Mink Out.           Binnenkort de bundel.               Meer: www.conck.nl

1657 Cat Sleeping or “The Large Cat”. engraving. Cornelis de Visscher.

Lees verder

Valéry (verb). Minks Kerstcolumn 24-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Valéry (verb). Minks Kerstcolumn 24-12-2019
 
Een fraai damesbeen gevolgd door een soepel droomlichaam stapte uit de 1 daagse buslijn op het pleintje van een Frans dorp.
Amandelgroene ogen om de rest van je leven in te willen verdrinken, volle lippen, blond haar dat als een waterval neer leek te kletteren op een nieuwe weelde die zich parmantig aandiende, genoeg!
Dit lichaam behoorde toe aan de nieuwe schooljuf die de dorpsjeugd het Aap, Noot, Mies der Fransen moest bijbrengen.
 
De dorpse vaders braken hun nekken om in de morgen, tegen de gewoonte in, de kinderen zonder moeite naar school te brengen en ook de ‘soiree la table’ werd door beider ouders bezocht.
Voor het huis van Valéry was er een dagelijkse dringen der vrijgezelle en getrouwde mannen van uiteenlopende leeftijden.
Na de Tupperwareparty werd door de dorpsvrouwen unaniem besloten dat Valéry genegeerd zou worden tot haar vertrek volgde.
Deze straf had al eens gewerkt bij een gekke schilder met één oor.
 
Kroegbaas Jean-Louis keek naar buiten en zag tot zijn grote schrik dat het dorp bedekt was met een dik pak gitzwarte sneeuw!!!
Het in zwart gehuld dorpsplein lag er naargeestig bij deze kerst.
Toen Valéry voorbij trippelde krijste de rolladeachtige slagersvrouw met een speenvarkensstem: “Die heks hult zich wél in witte sneeuw”.
Een lynchpartij, waarbij ons leraresje de kleren van het lijf werden gescheurd, volgde. Zij ontworstelde zich en rende, haar lelieblank lichaam fel afstekend tegen de zwarte sneeuw, weg en zeeg, hijgend als opgejaagd wild, neer tegen de kerkdeur, een joelende menigte verzamelde zich rond de ontredderde vrouw.
Frère Jacques liep naar buiten, het volk zweeg, de sneeuwvlokken, witte rond Valéry en zwarte rond de rest, kon je zelfs horen vallen.
“Zien jullie dan niet dat de kleur van deze sneeuw een teken is, ga huiswaarts en toon mijn dochter voortaan respect”, sprak hij fel.
Hij sloeg zijn mantel om het arm kind en hielp haar snel de kerk in.
 
De sneeuw is weer wit, Valéry woont gewaardeerd in het dorp en is getrouwd met Jacques voor wie het celibaat plots onhoudbaar leek.
Sterren stralen als op een ansichtkaart met dorp een kar en paard.
 
Tekst: Mink Out.           Binnenkort de bundel. 
 
1890 Christmas Time, Copenhagen. Erik Henningsen (Danish painter) 1855 – 1930 oil on canvas.

Lees verder

Voeten. Minks wekelijkse column 18-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Voeten. Minks wekelijkse column 18-12-2019
 
In de hel van Duindorp waag ik me wel eens, als een jonge hinde, aan de ‘hardloopsport’, maar daar is het vuur een beetje uit☺, mijn knie moet gespaard en werken is nou eenmaal de lifeline.
Nou gaat dit verhaal, zoals de titel al doet vermoeden, over voeten.
De verzorging van deze onderdanen is natuurlijk van essentieel belang. Zo hebben wij, niet ritueel overigens, de dagelijks voetwassing en één keer in de drie á vier weken worden de nagels geknipt, geen kalk en na 30 kilo afvallen een eitje van een karweitje.
 
Het gebruik van een pedicure, waar de snertbuurman zo ooguitstekend mee dweept, is voor mij een overbodige luxe. Mijn noboklappers zitten dagelijks in zware schoenen, dat gaat al decennia goed, geen last van.
Tot op een ‘goede’ dag bleek dat er niet alleen een dikke laag eelt op mijn ziel maar ook onder mijn voeten zat.
Nooit bij stilgestaan☺ totdat 1 dezer ‘zolen’, in een tijd van extreme droogte, plots overdwars brak, of een mes mijn voet doorkliefde.
“Ja, voor je naar bed gaat insmeren met uierzalf” wisten de immer wijze tongen der barhangers me voor te orakelen.
Een blik, groot genoeg om geheel ‘s Neerlands stikstofvervuilende veestapel de getarte tepels te verwennen teneinde de begeerde soepelheid te herkrijgen, werd aangeschaft.
 
Handdoek op het voeteneind en met een flinke klodder nemen we de gespleten zool en zijn eeneiige tweeling even lekker onder handen.
Dekbed opgetrokken, licht uit, hoofd omhoog, werp een blik, voeten en jubeltenen bloot en hoogglanzend in maneschijn, verkwikkend genot.
 
Na een paar minuten van ‘verlichtende zucht-rust’ zoekt de laatste kop thee wederom een uitweg, wat nu, een spagaat dringt zich op!!!
En 1,2,3 in godsnaam gaan de benen buitenboord, probeer te staan maar het heeft meer weg van de clownsact uit Holiday on ice.
Het nummer Greased lightning schiet door mijn hoofd en ik door het huis, al pirouetterend en flikflakkend bereik ik met onderweg zelfs het lichtknopje als houvast gesmeerd het verlossend porselein.
Daarna schaatsend in stijl terug mijn bed in, opnieuw smeren, slapen.
Heeft u ook eens aan de voeten van Gamaliël gezeten (opzoeken?;-)!!
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel.
1874 Escapando de la Crítica (Escaping Criticism). Pere Borrell del Caso.

Lees verder

Zwarte Piet? Minks wekelijkse column 11-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Zwarte Piet? Minks wekelijkse column 11-12-2019
 
Een sexy moeder, in een veel te strak jurkje, opent de voordeur.
“Welkom Sint en Piet komt u binnen”, ze ziet er bijna hoerig uit.
Ze gaat voor, de huiskamer in waar Stijntje en Krijntje wantrouwig ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ zingen.
Hij gooit wat pepernoten in deen of dandere hoek en ziet een man de huisvrouw stiekem zacht over haar uitstulpende billen wrijven.
Sint gaat zitten en pakt het grote boek er bij, kopje thee, koekje?
Zij rijkt het aan, zal ze hem??? Neen onmogelijk, hij is pikzwart.
 
De kop hete thee valt, Zwarte Piet trekt Stijntje met een ruk weg en voorkomt een drama…………. Paniek, de kinderen huilen van de schrik.
De mouwen van Piet’ s wat te krappe wambuis blijven opgekropen boven de (witte) onderarmen hangen, hij trekt ze snel omlaag, te laat.
De tattoo, met de tekst “Joke, Stijn en Krijn for ever” die ze ooit teder kuste herkent ze meteen, haar ogen puilen uit, ze wordt woest.
 
“VUILE LUL, jij bent het, hoe durf je op zo’n gluiperige manier mijn huis binnen te komen!!” “Ik mis Stijn en Krijn, heb ze al een jaar niet gezien. Trouwens: jou huis, het staat nog steeds op mijn naam.
En die zenuwinzinking, uit je klaagzang bij de rechter, valt ook wel mee gezien je krolse draaikonterij in dat kittig palingvel jurkje”.
“Bij deze man voel ik me weer een echte vrouw, dat was jij vergeten”.
“VERGETEN, VERGETEN, de laatste jaren was er niet veel vrouwelijks meer bij met dat ‘makkelijk’ stekelkapsel en die ‘fijne’ joggingbroek!!”
Om te voorkomen dat ze elkaar in de haren vliegen stopt de verse vrijer Joke af en duwt Sint, zijn staf als bumper, ‘Piet’ naar buiten.
Het afscheidslied ‘Dag Sinterklaasje’ wordt, gezien de chaotische situatie, achterwege gelaten, dat zult u wellicht begrijpen.
 
De mensen in de kroeg kijken vreemd op van een schokschouderende Zwarte Piet die de baard van Sinterklaas ligt vol te snotteren.
De goedheiligman troost hem met zachte rugklopjes.
“Kom op, zo is het genoeg, we gaan ons bezatten, hebben we ff nodig”.
Piet trekt zijn onderhand roetveeghoofd terug van de niet onbevlekt gebleven baard die drupt van zijn traanvocht. Na veel drank kijkt het duo elkaar meesmuilend aan: “Zie ons zitten, Sint en Piet roetveeg, behandeld als voetveeg, die niet de koek maar de gard kreeg”☺.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
 
1892 Bonjour, Pierrot! Ethel Wright, British (1866 – 1939).

Lees verder

De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
De strijd om het vuur. Minks wekelijkse column 4-12-2019
 
Woeste golven storten zich op het zuiderstrand,
straffe wind, jagend stuifzand schuurt het kustland.
Meeuwen krijsen in grijze lucht op een steenworp.
Paden onheilspellend als wurgslangen kronkelen richting Duindorp.
 
Vriendelijk vissersdorp uit de rustpauzes van mijn jeugd bij tante Pie.
Gepoetste bellen en klepperbussen, op zondag de kerk en niet klussen. Neven met kortgerokte vriendinnen, cola, chips, moorkoppen en een knaak bij het weggaan, het verleden bestaat slechts nog als een waan.
 
In de straat van mijn gedachtes zijn lantaarns gedoofd en sluipen schimmen in paniek langs gevels van portiek naar portiek.
Venijnige jonge jongenskoppen schuilend in zwarte hoodies gooien zwaar vuurwerk als handgranaten naar wegduikende dienders.
 
Is dit het laatste bolwerk ter verdediging van de Haagsche identiteit. Zijn zij de helden die strijden zodat het oudjaarsvuur en deze traditie niet zal afsterven als het licht van een nachtkaars
of zijn het jongeren belust op chaos en rellen die zo zorgen voor deze staat van beleg. Wellicht beiden, daar heeft het veel van weg.
 
Als een verzetsfilm: wegafzettingen, arrestaties, in auto’s gepropt, huizen doorzocht, ‘kinderen’ in cellen, de politie is de baas en het zwarte schaap, zij moeten handhaven van de nieuwe orde op zakenman.
 
De puinruimende burgervader ontneemt het lastig kind zijn speelgoed.
Tien bij tien bij tien had gekund maar was, lijkt het, niet gegund.
Cultureel erfgoed is bijzonder, dat gooi je niet zomaar overboord, je bent loyaal en zet er gezamenlijk de schouders onder.
Geen strijd van lange duur en olie op het vuur
Zachte heelmeesters stinkende wonden dus terwijl Duindorp brandt gaan burgemeestershakken in het zuiderstrand(drijf)zand.
 
De strijd om het vuur, in deze hel van Duindorp, geenszins gestreden.
Heb te doen met de bewoners, hun leed is zeker nog niet geleden.
 
Tekst: Mink Out.    Binnenkort de bundel.    Meer: www.conck.nl
1890 A summer night. Winslow Homer.

Lees verder

Antisnurk-neusbeugel.        Minks wekelijkse column 27-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Antisnurk-neusbeugel.        Minks wekelijkse column 27-11-2019

 

Klaas Vaak vergat hem vanavond zand in de ogen te strooien.

De kerkklok slaat glashelder, eenzaam en kort twee keer.

Dadelijk vroeg naar zijn werk, paniek steekt de kop op, alles is zowat gedaan, uit verveling FB en mail bijgewerkt, de schaapjes meerdere keren geteld, veel dingen overdacht, hersens blijven malen.

 

Hij draait zijwaarts richting Josje en bekijkt haar nauwkeurig, streelt zacht haar mooi gezicht, nog steeds een prachtige vrouw, oké wat kraaienpootjes maar dat maakt haar nog interessanter.

De slanke halslijn gaat vloeiend over in een ontblote schouder en wakkert zijn lust aan en daar is tie weer: de antisnurk-neusbeugel .

Sinds ze die gebruikt slapen ze, behalve hij vanavond dan, opperbest.

Zij blijft in een diepe Doornroosjedroom, één aanblik van Josje ‘s  hoofd met dat rode stuk plastic onder d’r neus doet zijn lust haar wakker te kussen subiet verschrompelen.

Hij slaapt ook best omdat de bossen tropisch hardhout die ze

s’ nachts omzaagde nu nóg groter kunnen groeien.

 

Om haar rust niet te verstoren glijdt hij zacht onder de dekens vandaan, pantoffels, trap af, kopje kamillethee, goor spul, met zo’n smaak zou je nooit meer in slaap vallen.

De katten lopen rond zijn benen te draaien, de puberbuurjongen van hiernaast komt thuis op zijn longboard, de gelijkmatige cadans van ratelende wieltjes over de stoeptegels liegt niet.

 

Dan maar een glas whisky en het nieuws: twee buiten de pot pissende Marco’s, een Marc die en passant 70 doden heeft gemist, een clubje te agressieve Mocro ’s, enz, enz, in Godsnaam: mag ik slapen, hij kiepert zijn glas leeg en loopt stillekes naar boven.    

 

Blootgewoeld ligt ze op het bed, hij dekt haar teder toe en schuift aan, ze slaat haar zachte ranke armen om hem heen, brabbelt wat, een zalige samensmelting, bedwelmd voert ze hem droomland binnen.

 

Beter zo samen mét antisnurkneusbeugel dan alleen in de logeerkamer.

Morgen dat aseksuele ding gewoon wat, of veel, later er in, trusten.

 

Tekst: Mink Out.       Binnenkort de Bundel.                 Meer: www.conck.nl

1898 Het bed. Henri de Toulouse-Lautrec.

Lees verder

Heerlijk Haags huis. Minks wekelijkse column 20-11-2019

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

 
Heerlijk Haags huis. Minks wekelijkse column 20-11-2019
 
s’ Nachts thuiskomen altijd ‘t zelfde ritueel: thermostaat hoog,
de katten voeren, wil van het hoererend kopjes geven af;-).
Robijn ruikende kledderkleding geur en fijn, drijfnat aan de lijn.
Mijn Out-fit bezwangerd van de lucht der saté, drank en bitterbal is de volgende voeding die ik in de immer hongerige AEG-slokop prop.
Dit was-ritueel, om altijd iets fris aan te kunnen schieten uit de kast.
Verder laten we nu de eeuwig aanwassende was voor wat het was????
 
Classic FM klinkt als een waas wanneer ik als een dwaas rond raas.
Dan, de strijd gestreden, erg tevreden, een warm bad vol dennengeur,
dikke ochtendjas, dunne slippers, gedaan met het gezeur.
Thee met suiker en twee speldcrackers van de Lidl, die zijn groter,
1 met hartig, 1 met zoet, tis niet veel maar doet goed, er in als boter.
Naar mijn fijn thuis-kantoor op de goed-gevoel, cadeau-buro-stoel.
Truus en Trees, vierkant volgevreten, zijn zich aant posteren,
om ook mijn schamel avondmaal, wanneer mogelijk, te consumeren.
 
Mijn uitzicht op de wereld, eindeloos, na het openen der laptop.
Een schat van info, als een spons slurp ik, nooit genoeg, alles in me op.
Altijd al onstuitbaar nieuwsgierig geweest, wil alles van enig belang weten: oude tijden, schilderijen, foto’s zwart/wit of in kleuren,
wat zou zich hebben afgespeeld achter die antieke ramen en deuren.
Romantiek, ruzie, verhalen, muziek, dans, gewoon de dingen der aarde.
Mata Hari mooie vrouw, lelijk einde, van Gogh ’s kunst zonder waarde.
De Dreyfus affaire en Emile Zola, wereldoorlogen vol doden en gevaar,
tussendoor het interbellum, vind dat zo’n mooi woord, vandaar.
Goed en kwaad passeert de revue van al die eeuwen,
Een deel had het best, een groot deel, getob en gegooid voor de leeuwen.
 
De strijd om ter bedde te gaan is in volle gang, talmend als een knaap
met ranja voor de slaap, nip mijn zoete thee en schreeuw stil een gaap.
Knabbel traag aan de met leverpastei dicht geplamuurde cracker,
laptop dicht, laat de wereld voor wat het was, er uit met die stekker.
De verwarming slaat aan, poezen staken hun loensen, ze snorren
alsof buiten sneeuwt valt……Tijd om te knorren.
Stilte van een muis, wat ben ik blij met dit heerlijk Haags huis.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort: De Bundel. Meer: www.conck.nl
1657 Cat Sleeping or “The Large Cat”. Cornelis de Visscher.

Lees verder

Lees ze hier…