Auteur Archief

Fieps. Minks wekelijkse column 6-4-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Fieps.                                            Minks wekelijkse column 6-4-2022

 

Na het afscheid van de laatste kat is het toch wel stil in huis.

Het meest gemiste geluid is dat van het klappend kattenluik.

Niets meer. Totdat van de week, een stiekem, traag klapje klonk.

Snel naar de keuken, niks. Later weer zo’n klapje. Een retourtje?

Een paar dagen later weer, kijken, wederom niks, zal het me wel verbeelden.

Onderuitgezakt, ontwaar ik onderaan de deurpost een kleine beweging.

Mijn blik fixeert zich. Plots priemt er een spits koppie om de hoek. Een muis! Ik besluit hem te laten begaan. Wanneer ik naar de keuken ga wordt het hem te link. Hij snelt ijllinks voor mij uit en vlucht door het kattenluik naar buiten.

 

De volgende nacht weer binnen. Het spoor kaaskruimels tot aan het kussen naast me op de bank is al gauw gevolgd en daar zit ‘hij’ dan, opkijkend naar mij.

Ik denk het een man is. Checken vond ik op de eerste avond niet zo passend.

Mooi beestje, met glanzende kraaloogjes en van die priemende snorhaartjes.

Schrander ook. Plots zit hij naast me op een pindaatje te knabbelen.

Niet lang erna ligt Fieps (zo noem ik hem) met zijn handjes op het bolle buikje tevreden en hevig snurkend naast me te slapen.

Heb zachtjes het licht uitgedaan en ben op kousenvoeten mijn bed ingeslopen.

 

Toen ik ontwaakte was Fieps verdwenen, overal gekeken maar nee hoor.

’s-Avonds na een minder stiekem, vlugger klapje van het kattenluik zat Fieps al gauw weer naast me aan een stokbroodje brie, ‘t begon te wennen.

Samen keken we kritisch tv. Elkander, af en toe, vol verbazing aanstarend.

Fieps maakt dan zo’n, begrijp-jij-dat-nou-gebaar, daarna kijken we verder.

Ja, we hebben een beetje dezelfde manier van denken, Fieps en ik.

Soms, en zeker nu met die kou buiten, blijft Fieps slapen. Dan ligt hij op het kussen naast me in het tweepersoonsbed.

Alleen dat hevige snurken, dat schiet niet op, volgens mij heeft hij apneu ook. Durf niet aan mijn dokter te vragen of er van die kleine maskertjes bestaan.

Voor je het weet denken ze dat ik gek ben en bergen ze me op in een gesticht. Dat op zich is niet zo’n groot probleem, maar hoe dan verder met mijn Fieps?

 

Tekst: Mink Out.                                   Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl

 

1657 Cat Sleeping or “The Large Cat”. engraving. Cornelis de Visscher.

Lees verder

Tussen hoop den vrees. Minks wekelijkse column 30-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Tussen hoop en vrees.        Minks wekelijkse column 30-3-2022

 

Al 29 jaar zit ik met mijn cafeetje aan de Hoekweg.

Café de Conckelaer, bij een aantal van u misschien bekend.

Doelloos lag ze daar, in de zon bij het water, ik zag het met lede ogen aan. Kon haar niet bereiken. So close and yet so far away.

Wellicht denkt u dat het hier gaat om een niet te krijgen liefde, nou nee.

Of eigenlijk ook weer wel. Niet in de gedaante van een prachtige vrouw maar gewoon, een dikke plaat beton vlak voor de deur van het café, ff oversteken.

Mijn vurige wens was om de plaat als terras te mogen gebruiken, maar steeds weer kreeg ik nul op rekest. De ene keer was het een ambtenaar die zei dat hij de baas was en er niks in zag. De andere keer was het weer een regel van de gemeente, er zat een weg tussen en dat was geenszins verantwoord.

Plotseling na 26 jaar was daar een kleine kans. Een ambtenaar deelde mij mee dat het een fietsroute was en de max snelheid 30 KM, dus wel oversteekbaar.

Met de uitbreiding van de coronaterrassen was daar eindelijk een goede kans.

 

Drie instanties gingen zich er over buigen en na veel hopen was het ei gelegd, of toch weer niet. Neen, er was weer iemand die ook nog even moest keuren.

Toch, na lange tijd van hopen kreeg ik eindelijk toestemming voor het terras.

Slechts voor de tijd van corona. Ik hoopte op langer maar dit was een begin.

Er moest wel een hek omheen voor de veiligheid, logisch. De investering was niet mis, maar met een aantal jaren zou het vast wel lukken.

In het contract zaten een hoop eisen. Er was geen overleg mogelijk en nee zeggen zou wellicht dit kleine sprankje hoop rücksichtslos teniet doen.

Met man en macht de boel er bij gezet. Jarenlange algenaanslag met de hogedrukreiniger weggespoten, de boel knapte zienderogen op. De rotte kies bij de Geestbrug was eindelijk verdwenen. Een groot feest. Het uitzicht voor de omwonenden was top. Bezoekers namen een hapje en drankje aan het water zonder overlast. “Typical Dutch” spraken Amerikaanse toeristen.

 

Maar nu, na twee jaar aan een zijden draad te hebben gehangen, moet het terras als het doorgaat op korte termijn weg van de Provincie Zuid Holland. Bent u het daar niet mee eens klik dan op de link en teken de petitie:

https://petities.nl/petitions/red-het-conckelaerterras?locale=nl

 

Tekst: Mink Out.        Binnenkort de bundel.         Meer: www.conck.nl

1917 Le Chiffonnier. Marianne von Werefkin.

Lees verder

Crisis. Minks wekelijkse column 23-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Crisis. Minks wekelijkse column 23-3-2022
 
Een vriend van mij, die geenszins gierig is, doet er toch van alles aan om zoveel mogelijk zo goedkoop mogelijk te bemachtigen.
Laatst had hij weer wat nieuws: To-good-to-go. De streepjes heb ik er voor het leesbare ff tussen gezet, dan weet u dat ook.
Togoodtogo is een App voor de mobiel, welke toegang geeft tot etenswaren die over de versheiddatum dreigen te gaan voor weinig, zo’n € 4,99 per tas.
Een soort van voedselbank maar dan net ff anders en voor eenieder die wil.
Dus in deze tijd van economische malaise ging ik er ook maar eens voor.
Je lacht je rot, Hema, Getir, Sligro, Klink zijn er zo een paar die meedoen.
Het gaat er om dat er minder weggegooid wordt en dat lukt best goed.
Mijn vriezer (thuis) ligt vol met brood, gehakt, kip en een grote, dry aged,
T-bone van € 35.00 ex BTW nu voor slechts € 1,00 of zoiets:-).
 
Ja tis ff afzien in deze tijden van crisis. Als Holle Bolle Gijzen proppen ik en de mijnen ons dagelijks vol, tot we er al oprispend amechtig bij neervallen.
Dagelijks gebak, koeken en soezen voor bij mijn nachtelijke koffiesessies. Kom ik neem nog wat fruit en een heerlijke tandooriwrap met pijnboompitjes.
De vriezer zit ook vol dus laat ik mijn hele omgeving meegenieten, echt leuk.
 
Nou laatst bij Klink weer brood, broodjes, krentenbollen, crackers en gebak.
Ik pak bij de toonbank de overvolle tassen aan, had voor twee keer gekocht, en voelde de blikken van de mensen achter me als dolken in mijn rug.
Plots steekt een nare eigenschap de kop op. Liegen, van schaamte weliswaar.
Ik sprak mezelf nog toe: “doe dat nou niet, kan jou het schelen kakkebroek”.
Zwak als ik ben en in een poging mijn geveinsde trots te sparen loog ik toch.
Na onder een: “Wat zullen die mensjes er blij mee zijn” uitspraak de winkel met vals opgeheven hoofd te hebben verlaten voelde ik me een nepgozah.
Een gevoel dat na het eerste gebakje overigens weer erg snel vergeten was.
 
Had ook nog iemand die het niks vond omdat hij het gekochte ook nog zelf op moest halen, dat was hem veel te veel gedoe. De nieuwe crisis, tassen vol.
Ff wat anders dan Den Ouden Neel en tante Pie die met een distributiebon in een ellenlange rij surrogaat (nep) koffie trachten te halen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1644 Pronkstuk. Adriaen van Utrecht.
1644 Pronkstuk. Adriaen van Utrecht.

Lees verder

Pantoffel(verzets)held. Minks wekelijkse column 16-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Pantoffel(verzets)held. Minks wekelijkse column 16-3-2022
Door de verhitte strijd in Oekraïne is, zoals bij velen, ook voor mij de energieprijs als een buk-raket omhoog geschoten.
De vaak verdubbelde tarieven zijn ingeslagen als een bom.
Ook in huize Out is een nieuwe bezuinigingsronde aangebroken.
Ten eerste is mijn een- of soms wel twee wekelijkse badbeurt geëlimineerd.
Aan het koesterend water met een naar dennenbossen in de Taiga geurende schuimlaag zal Minnekus voorlopig de billen en vingers niet meer branden.
Een bad nemen heeft wat weg van een gebruikt mondkapje op straat gooien. M.a.w ik heb schijt aan de anderen. Het zou Poetin in de kaart spelen met nog meer gasverdiensten en ‘by the way’ mijn energierekening doen exploderen.
 
Ook op de centrale verwarming, is een flinke stralingsstop ingezet.
Heb de temperatuur van een tropische 22 graden meteen geknepen naar een schamele 19 graden. Een niveau beter passend bij een nieuwe koude oorlog.
Ik hou van warmte dus was het nog net geen klappertanden geblazen.
Er moest wat gebeuren dus ging ik voor een nieuwe, zware ochtendjas.
Was ook wel hoog tijd nadat de gaten onder de oksels vuistgroot werden.
Nou was die oude jas bij 22 graden ook zelden nodig, zult u wellicht begrijpen.
Bij Peek en Kloppenburg voor de halve prijs, een nieuwe, zware badjas.
 
Thuisgekomen gooide ik mijn kleren in een hoek, scheurde koortsachtig de verpakking aan flarden en schoot snel de ‘badjas’ aan.
Voor de spiegel werd ik bevangen door een soort van mannequinsgevoel.
Ik strikte de ceintuur om mijn middel en trok de revers rond mijn hals dicht.
Hij voelde huiselijk en heerlijk warm, waar het uiteindelijk om begonnen was.
Aan mijn bureau zittend had ik alleen nog Siberisch koude-ijsklontvoeten.
Natuurlijk! ‘Toffels’ moesten er komen, van die wollen met zachte zolen.
En nog paar een katten, want zonder die beesten is het ook veel minder warm.
Misschien nog wel zo’n omgekeerde bloempot-waxinekaarsjes-kachel er bij. Dan wordt mijn “nostalgisch” 40-45 oorlogsgevoel wellicht echt voelbaar.
Dus zet je verwarming een paar tanden lager, koop een fijne ochtendjas, en wordt ook pantoffel(verzets)held zodat Poetin zelf snel aan het gas zal liggen.
 
Tekst: Mink Out. Binnenkort de bundel. Meer: www.conck.nl
1900 Nude at the stove. Felix Vallotton.

Lees verder

Tis gewoon ff wennen. Minks wekelijkse column 9-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Tis gewoon ff wennen. Minks wekelijkse column 9-3-2022
t’ Zijn zo’n beetje dezelfde beelden als in 40-45 alleen, nu in kleur, met moderne kleding en meer huisdieren.
Het zal je gebeuren dat iemand, die regelmatig met ontbloot bovenlijf paard rijdt en bij het judoën nooit lijkt te verliezen, met een heel groot leger op jouw land uit is.
 
Als dat gebeurt kun je maar beter gaan. Vrouwen en kinderen eerst.
De mannen, na een bittere strijd, bij mazzel misschien ook nog wel.
Zo fantastisch als het was zal het in ieder geval nooit meer worden.
Je schepen worden wel door die ander achter je verbrand.
‘Van huis en haard verjaagd’ zoals dat in mooi Nederlands heet.
Het betekent niet minder dan dat je alles kwijt bent, je woning, je meubels en het plekje onder de schemerlamp waar je vaak een boek las.
Als je dan even over dat boek heen door het raam naar buiten keek, zag je de sneeuwwitte vlokken geruisloos langs de lantaarn dwarrelen.
De kinderen lagen knuffelkoesterend in hun vrolijke prinsessenbedjes.
 
En dan na een hachelijke, nooit te vergeten reis, kom je bij de familie Jansen in Sas van Gent. Ze hebben (tijdelijk) een klein kamertje over. Hun humanitair hart klopt voor de Oekraïense vluchteling, zo mooi.
Het opvangplan is door de gepensioneerde mevrouw en meneer Jansen vanwege passie, schade en schande tot in de puntjes geperfectioneerd.
Als dagindeling wordt er gekookt, schoongemaakt en getuinierd.
Vanzelfsprekend zijn er ook de gewone huisregels.
De Jansens zijn overtuigde veganisten dus is vlees in hun huis not done.
Ze zijn ook nog eens zeer milieubewust, dus is kort douchen een must.
Het douche- en waswater wordt opgevangen om de wc door te spoelen.
In Oekraïne zijn waterleidingen gesprongen, ligt het mensenvlees uiteengereten langs wegen en waart de rook als boodschapper des doods door de steden. O ja, het was ook nog vrouwendag.
Tis gewoon ff wennen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1884 In the Land of Promise, Castle Garden. Charles Frederic Ulrich.

Lees verder

No time to cry. Minks wekelijkse column 2-3-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

No time to cry. Minks wekelijkse column 2-3-2022
 
De grootte van dit kitscherig paleis, waarvan ik de gangen afloop, geeft aan dat hier iemand woont met geldingsdrang. Notenkrakerachtige figuren die de twee enorme deuren flankeren doen deze, bij mijn naderen, strak en statig open.
“Pas praten als je aangesproken wordt” sist een van hen mij toe.
In een praalziek kantoor kijk ik een kalende man op de rug.
Met zijn grijs, glanzend colbert en rücksichtslos gedrag kan ik de vergelijking met een aapachtige zilverrug moeilijk onderdrukken.
Starend naar CNN op een giga beeldscherm negeert hij mij volkomen.
Na zo’n tien minuten schraap ik de keel om zijn aandacht te trekken.
Met zijn hand maakt hij een stopgebaar en switcht naar BBC world.
Na alle westerse zenders te hebben afgezapt komt de draaistoel in beweging en zie ik langzaam een vermoeid doch strijdbaar gezicht.
Een flauwe glimlach verschijnt rond zijn lippen: “allemaal imperialistische propaganda van het westen, puur fakenews!!!”.
 
Plots schieten zijn ogen vuur “Je naam?” buldert hij door de ruimte.
“My name is Out, Mink Out” antwoord ik kalm en onverschrokken.
Plots schiet hij weer in een andere modus en vraagt vriendelijk:
“drankje?” “Ja Martini, geschud, niet geroerd”. Een Raspoetintype man snelt vanaf de zijkant toe om het drankje handig te bereiden.
“Kijk, laat ik duidelijk stellen, Rusland wordt weer een machtig rijk met mij Tsaar Vladimir Vladimirovitsj Poetin als onbetwist leider.
Als je de geschiedenis ten goede wil keren kost dat nou eenmaal wat mensenlevens, maar het doel heiligt de middelen, tis niet anders”.
Een walging bekroop me, deze man was een gevaar voor de mensheid.
Het moest nu gebeuren, ik keek op mijn horloge en vuurde een minuscuul gifpijltje af door een druk op het knopje.
Hij greep naar zijn hals, keek me vol ongeloof aan en viel, met opengesperde mond, voorover met zijn hoofd, morsdood, op het kersenhouten bureaublad. Een stroompje bloed zocht geruisloos zijn weg. Voor hem wellicht een beetje lullig maar er was ‘No time to cry’.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1885 Ivan the Terrible (“The first Tsaar”). Ilya Repin.

Lees verder

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022
 
Van een ‘goeie’ gozah laatst een grote fles Trappistenbier gekregen. Heb um opengetrokken. Had ik ff nodig.
Van de week voelde ik hem al aankomen, het ging niet goed.
Gister bij het naar bed gaan wist ik dat bij het ontwaken haar tijd gekomen was. Ze kreeg geen lucht meer en werd broodmager.
Zelfs makreelfilet, zalm, beenham, ongemarineerde saté en de té dure zakjes Miauw konden haar eetlust niet meer reanimeren.
Heb haar nog onder de dekens genomen, vond ze altijd heerlijk zo in mijn knieholte maar het was te benauwd denk ik.
 
Toen de haan drie keer had gekraaid lag ze nog nietsvermoedend in een diepe slaap. Ik aaide haar fluweelzachte vacht. Ze keek me met haar ene lieve oog aan. Ik voelde me een schoft maar voor ze plots door verstikking het leven zou laten was een zachte dood op de harde tafel van de fantastische dierenarts helaas het beste alternatief.
Het tijdperk Trees, Truus en Toon was passe. Zo werkt dat helaas.
Mijn eenogig schatje, de barones en het Haagsche straatschoffie, alle drie in het verleden verdwenen. Toen ze jong en kittig waren was het een ware lust om ze op te nemen, toen klaagde ik ook niet.
 
Bij thuiskomst geen welkomstcomité meer in de vensterbank.
Geen kopjes meer tegen de binnenkant van mijn deur voordat de sleutel het slot raakt. Geen krijsende bonje meer in de tuin.
Geen dode meeuwen om bij het uit bed stappen in te trappen.
Geen kordaat klappend kattenluik van thuiskomende nachtbrakers.
Geen plotsklapse neuzen om me heen als ik de koelkast muisstil open.
 
Deze zomer wellicht een berg vrolijk fluitende vogeltjes in de tuin.
Misschien nu tijd voor dat leuke hondje in het café en de motahtas.
Bij het naar bed gaan zie ik de kuil in het dekbed waar Trees zonet nog lag. Slik, snik. Trees, Truus en Toon, het was enorm aangenaam.
De Trappist is op, de katten van huis, laat de muizen nu maar dansen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1887 Julie Manet, a.k.a. Child with Cat”. Auguste Renoir.
1887 Julie Manet a.k.a. Child with a cat. Auguste Renoir .

Lees verder

De Graaf. Minks wekelijkse column 16-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

De Graaf.                    Minks wekelijkse column 16-2-2022

De deur ging langzaam open. Een streep licht viel de kamer binnen. “Henri, mag ik bij jou liggen, ik heb het koud.

Zonder zijn toestemming af te wachten schoof ze naast hem onder de dekens en vleide haar lichaam tegen dat van hem aan.

‘De Weense’ zoals ze hier genoemd werd, had weinig tot geen last van gêne, dat kon ze zich met haar beroep niet veroorloven.

Bij Henri vond ze de warmte welke ze tijdens haar werk ontbeerde.

Henri gaf haar menselijke warmte die voelde als vroeger. Thuis toen ze nog kind was, samen met haar broertje in bed. Elkaar vasthoudend totdat de geborgenheid hen langzaam achterliet in dromenland.

Henri had hier in Salon de la Rue de Moulins zijn eigen kamer voor een schappelijk prijsje, omdat hij zo’n beetje bij de inboedel hoorde.

Hier vond hij rust, onderdak en saamhorigheid wanneer het trappen op zijn ziel hem te veel werd.

Hij was tijdelijk een van hen en kon zo ongestoord de meest intieme schilderijen maken met de ‘meisjes’ als gewild model.

Hij voelde de verleidelijke zachtheid van haar Weense weelde, maar hoefde er even helemaal niets mee. Het was goed zo.

De gekmakende eenzaamheid die hem sinds Myrianes vertrek achtervolgde, zou deze nacht zijn constante kwelling moeten staken.

Zijn leven was een reeks van doffe teleurstellingen in de liefde.

Hij had zoveel liefde te geven maar met zijn misvormd lichaam wilde geen vrouw een relatie met hem, ze vonden hem wel aardig maar toch.

De Groene Fee (ff googlen) was de enige die hem trouw bleef.

Als een Sirene, die hem al zijn wilskracht ontnam, lokte ze hem veel te vroeg de dood in.

Gedurende zijn leven had Henri al veel succes. Zijn voorstellingen geven een prachtig beeld van het nachtleven in Parijs (1880-1901).  Kunstschilder Graaf Henri de Toulouse-Lautrec werd 36 jaar oud.     

1901 Absintdrinker. Viktor Oliva.

Lees verder

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column 9-2-2022
 
Sjaak was een kalme gozah. Een beetje introvert, zeg maar.
Ondanks dat was hij toch een van de jongens. Zeg maar ff een jongen uit de Schilderswijkse kanspareltjesfabriek.
Via zijn familie ging hij in de stroopwafels, vandaar de naam.
Als een van de weinigen kon hij goed met geld omgaan. Geen man van luxe. Gewone kleren, gewoon huurhuisje en een caravan in Stroe.
Hij was zo’n beetje de bankier van onze vriendengroep, bij hem kon je terecht als je wat meer nodig had en niemand in je geloofde.
Zo ook ikke. “Kom morgen maar langs Mink, dan heb ik het voor je”.
 
2e Etage, zo’n portiekwoning ergens in het Laakkwartier. “Bakkie Mink?” “Lekker”. We keuvelden tot op het moment van overdracht.
“Wat je nu gaat zien vertel je aan niemand Mink”. “Is goed Sjaak”.
Hij trok aan een balk van de massieve bielzen salontafel voor hem. Tot mijn verbazing was de tafel hol, er kwam een lade tevoorschijn.
Nog was ik niet uitverbaasd, de la zat vol met dikke bundels geld.
Het moesten tonnen zijn, of misschien wel meer dan een miljoen.
Sjaak telde handig de biljetten uit, hoefde geen rente maar wel nieuwe coupures bij de terugbetaling, ieder zo zijn beslommeringen.
 
Een paar biertjes en uurtjes verder was de tiet van gaan gekomen.
Sjaak wilde me blijkbaar nóg een motie van vertrouwen meegeven. “Kom ‘s kijken”. Hij ging me voor naar een klein kamertje en deed de deur van het slot. Fel licht knalde vanuit de deuropening de gang in. Het leek wel een scene uit een Poltergeistachtige griezelfilm.
Ik deinsde terug, Sjaak lachte en gaf in het felle licht der kweeklampen een puike lezing over het hoe en wat van nederwiet.
“Ook tegen niemand zeggen hé Mink”. “Is goed Sjaak”.
 
Nu Sjaak zo’n vijf jaar geleden, een paar haltes te vroeg, uit de trein des levens is gestapt kan ik dit opmerkelijk verhaal wel onthullen.
Voor een column op zijn begrafenis had ik toen simpelweg geen tijd.
Alsnog geregeld. Sjaak Stroopwafel, top gozah. Kom je nog wel tegen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1879 Woman with a Pearl Necklace in a Loge. Mary Stevenson Cassatt, American, 1844 – 1926

Lees verder

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022
 
Een prent in het AD toont een vrouw in een ‘lekker’ jurkje bij het koffieapparaat, ongetwijfeld op haar werk dus.
Als bijschrift een multiple choice antwoord van wat jij als man zou zeggen over de kledingkeuze van deze vrouw.
De antwoorden gingen van tè, via slijmerig naar nep tot acceptabel.
 
300 Mensen demonstreerden in Amsterdam voor meer veiligheid voor vrouwen. Bij een groot deel van de dames was het niet nodig een opmerking over hun leuk jurkje te maken, ze droegen ze niet.
Over hun kledingkeuze was zorgvuldig nagedacht, stoer en weerbaar.
Neen, voor de diehard rokkenjager was hier geen eer aan te behalen.
Je laat het wel uit je botte hoofd om dit soort LEE jeans dragende cowboy-girls te intimideren. Sterker, zij intimideerden mij. En dan was ik niet eens alleen met hen, bij het koffieapparaat op mijn werk.
Ík zat nog op veilige afstand, onderuitgezakt, het nieuws te kijken.
 
Neen, hier stond zeker niet de doorsnee vrouw waar het om ging. Daarvoor waren er ook veel te weinig op komen dagen.
Volgens mij zegt dat toch wel iets over het uitvergroten van dit, uiteraard wel aanwezige, probleem van vrouwenonveiligheid.
Dat probeer ik met de bovenstaande tekst ook niet te ontkennen.
Maar je gaat toch ook niet een heel korenveld platbranden omdat er een aantal berenklauwen tussen staan. Je haalt de klauwen er uit.
 
Elkaar het hof maken c.q. versieren is zo oud als de mensheid.
Lonken, aftasten, machogedrag, afstoten, lokken, aanvallen.
Een prachtig spel waarin mensen als vlinders om elkaar heen dartelen.
Er zijn opera’s, schilderijen, dansen, boeken en films van gemaakt.
Ben je er niet van gediend, geef je dat aan. Dat doet het merendeel.
Vind je haar leuk, zoek toenadering, dan merk je het vanzelf.
Als ze niet wil blijf je er met je poten af, loop met je staart tussen je benen weg en lik je wonden. Niet elk lekker jurkje is voor joe.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1874 Te Irritating Gentleman. Berthold Woltze.

Lees verder

Lees ze hier…