Onnozele Hals. Minks wekelijkse column 9-7-2025
Onnozele Hals. Minks wekelijkse column 9-7-2025
Overeenkomstig mijn leeftijd vallen bekenden als blaadjes van de bomen. Tuurlijk moeten we plaats maken voor de nieuwe mens, maar eenmaal in die positie gedwongen valt het toch knap tegen.
Als ik met vriend Martin ga biljarten is een van onze eerste gespreksstofjes dat van de tot stof wedergekeerde leeftijdsgenoten.
Neen, tis geen sinecure om tot een verdwijnende generatie te behoren.
Ja wellicht een beetje een somber begin van dit verhaal, maar het leven is niet alleen maar hosanna, dus ben je jong sta hier dan ook maar eens bij stil.
Door die beperkte levensjaren bestaat er wel een drang om sneller te leven.
Zoiets van op standje turbo een geforceerde bucketlijst af te werken of zo.
Doe dat nou gewoon niet, het zal je opbreken, je gaat er niet van genieten.
Neen, gewoon doorleven ok, maar probeer wat vaker een pauze te nemen.
Ineens helemaal niks doen is ook geen optie, maar kalmte zal je redden.
Plots schiet me wat te binnen uit de tijd dat ik overwoog om mijn motor, de Black Beauty, te gaan kopen. Mijn leeftijdsgenootjes adviseerden me om het gewoon te doen. “Het leven is maar kort, haal er uit wat er in zit”, zeiden ze.
Ik heb de motor, zoals de meesten onder u wel weten, gekocht. Het moest.
Onlangs vertelde weer iemand me dat ik er goed aan gedaan had om hem te kopen. “Je wordt er toch gelukkig van Mink, je hebt groot gelijk gozer”.
Kijk, die mensen gunnen het me, dat kan ik heus wel begrijpen, maar ergens
vond ik dat, gek genoeg, toch niet kloppen. Alsof ik al niet gelukkig was.
Het blijft toch een stuk materieel. Tuurlijk overspoelt een vlaag van ultiem geluk me als ik op een zwoele zomernacht nog ff een motorommetje maak.
Tuurlijk draagt het bij in het vergaren van mijn geluk, maar tis kortstondig.
Het is heerlijk, maar ik was ook al erg gelukkig voordat ik die motor had.
Wanneer je door materieel het geluk najaagt ben je in feite een arm mens.
Toevallig net een boek (De Onnozele Hals) van George Sand gelezen, het past mooi in wat ik eigenlijk wil duiden. Mensen werden door bezit verslonden.
Jaloezie, afgunst, hebzucht, gierigheid en eigenbelang waren de wrange vruchten van het bezit. We kennen de zoete vruchten ook, maar in dit geval werd het zoet, zoals wel vaker, geheel overwoekerd door het wrange.
Pas toen de Onnozele Hals leefde in een omgeving van delen, er voor elkaar zijn vond en verspreidde hij geluk. Zie mij nu niet als een hoopvolle predikant. Noemt u mij ook maar gewoon, met een gerust hart, een Onnozele Hals.
Tekst: Mink Out. Nieuwe bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
