Kunst-stuk. Minks wekelijkse column 14-8-2024
De rode draad in mijn vakanties is het bezoeken van musea met schilderijen. Het is een passie van me en een fijn vakantiedoel.
Gezien mijn toch vorderende leeftijd ga ik af en toe eens op zo’n bankje in de expositieruimte zitten en kijk ik, luisterend naar de audioguide, in het rond om de kunstwerken te bewonderen en te begrijpen.
Dit keer zat ik in het Leopold(museum) voor een schilderij van Kokoschka. Deze schilder was zo dolverliefd op Alma Mahler (weduwe van de beroemde componist Gustav Mahler) dat hij, nadat zij het uitmaakte, een lifesize pop van haar liet maken om voor zijn gebroken hart nog wat troost te vinden.
Terwijl dit verhaal zich, via mijn I-pods in mijn hoofd nestelde, zag ik haar.
De klakkende hakken op het glanzend parket schreeuwden: “kijk naar mij”.
Ik liet het, denk ik, niet merken, maar dit bewegend kunststuk deed mij de schoonheid, waarvoor ik hier uiteindelijk zat, rücksichtslos vergeten.
Ze zag er fantastisch uit, lekker zomers zeg maar ff. Zo’n outfit waarvan ouders tegen hun dochter zeggen: “zo ga jij echt de deur niet uit meisje”.
Ze droeg een minirokje dat haar billen bij verticale stilstand nauwelijks bedekte. Het gebruind lichaam werd afgetopt door een zogenaamde bustier, met zo’n rijgveter, waardoor haar borsten als het ware voor het grijpen lagen.
Natuurlijk best een leuke outfit om voor Jan en alleman in een museum te showen, maar wellicht beter voor thuis tussen de schuifdeuren. Enfin ik, mijn medemannen en enkele vrouwen, griften haar beeltenis in onze gedachten.
Opgescheept met de lastige taak om me op het schilderij te concentreren, zag ik dat ze uiterst geraffineerd de billen van haar vriend streelde, om zo zijn aandacht van het schilderij te verleggen naar haar zinnenprikkelend lijf.
Zijn reactie gaf aan dat hij zich al genoeg aan haar gelaafd had, zodat er voorlopig ff geen dorst meer te lessen viel. Hij bleef in trance het schilderij minutieus bewonderen. Je zag de wanhoop in haar engelengezicht.
Een degelijk meisje liep achter hen langs en keek, volgens mij oprecht geïnteresseerd, naar hetzelfde schilderij als rijgvetertjes vriendje.
Terwijl ze ‘degelijkje’ van top tot teen scande veranderde het engelengezicht in dat van een duivelin. Wat een klucht, er was echt geen reden voor jaloezie.
Ik keek nog eens naar haar en was blij dat het van hem was, dit kunst-stuk.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
1877 Nana. Édouard Manet.