De weg kwijt.                      Minks wekelijkse column 30-7-2025

De weg kwijt.                      Minks wekelijkse column 30-7-2025

 

Nou, zo op vakantie met mijn motah de Black Beauty is heerlijk.

Cross met hem/haar door tal van Europese landen en steden.

Door die landen is prachtig, maar door die steden is echt top.

Doe Google Maps aan en de stad in kwestie ligt aan mijn voeten.

Parijs, Madrid, Barcelona, Kopenhagen, Stockholm, Keulen, Neurenberg, ik wil niet zeggen dat ik deze steden ken als mijn broekzak, maar toch. Wie gaat er in een metro zitten als je boven de grond zoveel moois kan zien. Je zal nog lang genoeg onder de grond verblijven als je cremeren niet zo ziet zitten.

 

Met een zeer grote mate van zekerheid rijd ik dus, door de metropolen van Europa, van mijn hotel naar ‘dingen’ en vice versa. Geen enkel centje pijn.

Totdat, van de week in Bern, Google Maps me plots in de kou liet staan door te zwijgen over waar te gaan. Zwaar in de stress, heb ik wel vaker op vakantie, van die paniekaanvallen, wat nu, hoe kom ik in godsnaam terug naar het hotel.

Bleek dus dat m’n nieuwe, onverzadigbare camera mijn data bundel had geplunderd, die filmpjes moet je via de wifi doen. Dat weet ik nú echt wel!!

Nieuwe data kopen, sprak een hulpvaardig berichtje van Odido. Hoe dan!

 

Verstrooid liep ik een strak restaurant binnen met minstens wifi op het menu. Eerst koffie en kutten of wat u wilt kloten om de schreeuwende honger naar de verslavende data te stillen. Met de ‘Mijn Odido App’ een fluitje van een, cent. Leuk hoor weer zo’n “mijn huppeldepup” ding, maar of ik die had?

Mijn provider vertelde me van wel, welk mailadres en wachtwoord ik had!

Zo onderhand wel 6 mailadressen, de paniek steeg naar ongekende hoogten.

Na veel gesnoef en machteloosheidsaanvallen lukte het zowaar met die app.

De rust en mijn innerlijke branie keerde alras terug, ik was gered en nu eten.

 

Nou dat hadden ze: een lopend buffet met een keur van groentes, salades, humus, patat, olijven en nog veel meer, maar waar was de vis en/of het vlees.

Zag ook allemaal kreten van safe the planet en de cola was ook al biologisch.

De glaasjes water gingen er in als koek. Er zat voor 90 % zelfverzekerde vrouwen binnen en van de 10 % mannen had 99 % een man bun, u kent ze wel.

U zal het wellicht doorhebben. Ik zat in een vegetarisch restaurant, scheppen van het buffet en dan op een weegschaaltje bij de kassa om af te rekenen.

Wat deed ik hier eigenlijk, het was wel duidelijk, ik was echt de weg kwijt?

 

Tekst: Mink Out.                          Bundels verkrijgbaar op: www.conckshop.nl