Auteur Archief

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Dansende muizen. Minks wekelijkse column 23-2-2022
 
Van een ‘goeie’ gozah laatst een grote fles Trappistenbier gekregen. Heb um opengetrokken. Had ik ff nodig.
Van de week voelde ik hem al aankomen, het ging niet goed.
Gister bij het naar bed gaan wist ik dat bij het ontwaken haar tijd gekomen was. Ze kreeg geen lucht meer en werd broodmager.
Zelfs makreelfilet, zalm, beenham, ongemarineerde saté en de té dure zakjes Miauw konden haar eetlust niet meer reanimeren.
Heb haar nog onder de dekens genomen, vond ze altijd heerlijk zo in mijn knieholte maar het was te benauwd denk ik.
 
Toen de haan drie keer had gekraaid lag ze nog nietsvermoedend in een diepe slaap. Ik aaide haar fluweelzachte vacht. Ze keek me met haar ene lieve oog aan. Ik voelde me een schoft maar voor ze plots door verstikking het leven zou laten was een zachte dood op de harde tafel van de fantastische dierenarts helaas het beste alternatief.
Het tijdperk Trees, Truus en Toon was passe. Zo werkt dat helaas.
Mijn eenogig schatje, de barones en het Haagsche straatschoffie, alle drie in het verleden verdwenen. Toen ze jong en kittig waren was het een ware lust om ze op te nemen, toen klaagde ik ook niet.
 
Bij thuiskomst geen welkomstcomité meer in de vensterbank.
Geen kopjes meer tegen de binnenkant van mijn deur voordat de sleutel het slot raakt. Geen krijsende bonje meer in de tuin.
Geen dode meeuwen om bij het uit bed stappen in te trappen.
Geen kordaat klappend kattenluik van thuiskomende nachtbrakers.
Geen plotsklapse neuzen om me heen als ik de koelkast muisstil open.
 
Deze zomer wellicht een berg vrolijk fluitende vogeltjes in de tuin.
Misschien nu tijd voor dat leuke hondje in het café en de motahtas.
Bij het naar bed gaan zie ik de kuil in het dekbed waar Trees zonet nog lag. Slik, snik. Trees, Truus en Toon, het was enorm aangenaam.
De Trappist is op, de katten van huis, laat de muizen nu maar dansen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1887 Julie Manet, a.k.a. Child with Cat”. Auguste Renoir.
1887 Julie Manet a.k.a. Child with a cat. Auguste Renoir .

Lees verder

De Graaf. Minks wekelijkse column 16-2-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

De Graaf.                    Minks wekelijkse column 16-2-2022

De deur ging langzaam open. Een streep licht viel de kamer binnen. “Henri, mag ik bij jou liggen, ik heb het koud.

Zonder zijn toestemming af te wachten schoof ze naast hem onder de dekens en vleide haar lichaam tegen dat van hem aan.

‘De Weense’ zoals ze hier genoemd werd, had weinig tot geen last van gêne, dat kon ze zich met haar beroep niet veroorloven.

Bij Henri vond ze de warmte welke ze tijdens haar werk ontbeerde.

Henri gaf haar menselijke warmte die voelde als vroeger. Thuis toen ze nog kind was, samen met haar broertje in bed. Elkaar vasthoudend totdat de geborgenheid hen langzaam achterliet in dromenland.

Henri had hier in Salon de la Rue de Moulins zijn eigen kamer voor een schappelijk prijsje, omdat hij zo’n beetje bij de inboedel hoorde.

Hier vond hij rust, onderdak en saamhorigheid wanneer het trappen op zijn ziel hem te veel werd.

Hij was tijdelijk een van hen en kon zo ongestoord de meest intieme schilderijen maken met de ‘meisjes’ als gewild model.

Hij voelde de verleidelijke zachtheid van haar Weense weelde, maar hoefde er even helemaal niets mee. Het was goed zo.

De gekmakende eenzaamheid die hem sinds Myrianes vertrek achtervolgde, zou deze nacht zijn constante kwelling moeten staken.

Zijn leven was een reeks van doffe teleurstellingen in de liefde.

Hij had zoveel liefde te geven maar met zijn misvormd lichaam wilde geen vrouw een relatie met hem, ze vonden hem wel aardig maar toch.

De Groene Fee (ff googlen) was de enige die hem trouw bleef.

Als een Sirene, die hem al zijn wilskracht ontnam, lokte ze hem veel te vroeg de dood in.

Gedurende zijn leven had Henri al veel succes. Zijn voorstellingen geven een prachtig beeld van het nachtleven in Parijs (1880-1901).  Kunstschilder Graaf Henri de Toulouse-Lautrec werd 36 jaar oud.     

1901 Absintdrinker. Viktor Oliva.

Lees verder

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Sjaak Stroopwafel. Minks wekelijkse column 9-2-2022
 
Sjaak was een kalme gozah. Een beetje introvert, zeg maar.
Ondanks dat was hij toch een van de jongens. Zeg maar ff een jongen uit de Schilderswijkse kanspareltjesfabriek.
Via zijn familie ging hij in de stroopwafels, vandaar de naam.
Als een van de weinigen kon hij goed met geld omgaan. Geen man van luxe. Gewone kleren, gewoon huurhuisje en een caravan in Stroe.
Hij was zo’n beetje de bankier van onze vriendengroep, bij hem kon je terecht als je wat meer nodig had en niemand in je geloofde.
Zo ook ikke. “Kom morgen maar langs Mink, dan heb ik het voor je”.
 
2e Etage, zo’n portiekwoning ergens in het Laakkwartier. “Bakkie Mink?” “Lekker”. We keuvelden tot op het moment van overdracht.
“Wat je nu gaat zien vertel je aan niemand Mink”. “Is goed Sjaak”.
Hij trok aan een balk van de massieve bielzen salontafel voor hem. Tot mijn verbazing was de tafel hol, er kwam een lade tevoorschijn.
Nog was ik niet uitverbaasd, de la zat vol met dikke bundels geld.
Het moesten tonnen zijn, of misschien wel meer dan een miljoen.
Sjaak telde handig de biljetten uit, hoefde geen rente maar wel nieuwe coupures bij de terugbetaling, ieder zo zijn beslommeringen.
 
Een paar biertjes en uurtjes verder was de tiet van gaan gekomen.
Sjaak wilde me blijkbaar nóg een motie van vertrouwen meegeven. “Kom ‘s kijken”. Hij ging me voor naar een klein kamertje en deed de deur van het slot. Fel licht knalde vanuit de deuropening de gang in. Het leek wel een scene uit een Poltergeistachtige griezelfilm.
Ik deinsde terug, Sjaak lachte en gaf in het felle licht der kweeklampen een puike lezing over het hoe en wat van nederwiet.
“Ook tegen niemand zeggen hé Mink”. “Is goed Sjaak”.
 
Nu Sjaak zo’n vijf jaar geleden, een paar haltes te vroeg, uit de trein des levens is gestapt kan ik dit opmerkelijk verhaal wel onthullen.
Voor een column op zijn begrafenis had ik toen simpelweg geen tijd.
Alsnog geregeld. Sjaak Stroopwafel, top gozah. Kom je nog wel tegen.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1879 Woman with a Pearl Necklace in a Loge. Mary Stevenson Cassatt, American, 1844 – 1926

Lees verder

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Lekker jurkje. Minks wekelijkse column 2-2-2022
 
Een prent in het AD toont een vrouw in een ‘lekker’ jurkje bij het koffieapparaat, ongetwijfeld op haar werk dus.
Als bijschrift een multiple choice antwoord van wat jij als man zou zeggen over de kledingkeuze van deze vrouw.
De antwoorden gingen van tè, via slijmerig naar nep tot acceptabel.
 
300 Mensen demonstreerden in Amsterdam voor meer veiligheid voor vrouwen. Bij een groot deel van de dames was het niet nodig een opmerking over hun leuk jurkje te maken, ze droegen ze niet.
Over hun kledingkeuze was zorgvuldig nagedacht, stoer en weerbaar.
Neen, voor de diehard rokkenjager was hier geen eer aan te behalen.
Je laat het wel uit je botte hoofd om dit soort LEE jeans dragende cowboy-girls te intimideren. Sterker, zij intimideerden mij. En dan was ik niet eens alleen met hen, bij het koffieapparaat op mijn werk.
Ík zat nog op veilige afstand, onderuitgezakt, het nieuws te kijken.
 
Neen, hier stond zeker niet de doorsnee vrouw waar het om ging. Daarvoor waren er ook veel te weinig op komen dagen.
Volgens mij zegt dat toch wel iets over het uitvergroten van dit, uiteraard wel aanwezige, probleem van vrouwenonveiligheid.
Dat probeer ik met de bovenstaande tekst ook niet te ontkennen.
Maar je gaat toch ook niet een heel korenveld platbranden omdat er een aantal berenklauwen tussen staan. Je haalt de klauwen er uit.
 
Elkaar het hof maken c.q. versieren is zo oud als de mensheid.
Lonken, aftasten, machogedrag, afstoten, lokken, aanvallen.
Een prachtig spel waarin mensen als vlinders om elkaar heen dartelen.
Er zijn opera’s, schilderijen, dansen, boeken en films van gemaakt.
Ben je er niet van gediend, geef je dat aan. Dat doet het merendeel.
Vind je haar leuk, zoek toenadering, dan merk je het vanzelf.
Als ze niet wil blijf je er met je poten af, loop met je staart tussen je benen weg en lik je wonden. Niet elk lekker jurkje is voor joe.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1874 Te Irritating Gentleman. Berthold Woltze.

Lees verder

Over een geschenk uit de hemel. Lezen, liken, delen en een groet.

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Duizendmaal dankt. Minks wekelijkse column 25-1-2022
 
Deze column zou een lierdicht worden voor hen die mij c.q. de Conckelaer uit financieel zeer zwaar weer hebben gered. Maar om te voorkomen dat ik, net als de bard uit Asterix en Obelix, gekneveld in een hoge boom zou hangen met mijn laptop ver achter in mijn strot geschoven, doe ik het toch maar in verhaalvorm.
 
Met het ecologisch bezorgen van saté en hamburgers (ook vega;-) redden we het net aan. Helaas deden de feestdagen ons de das om. Zelfs ik, een ‘houd-er-de-moed-maar-in’ man, voelde me meegezogen in de draaikolk van een leeglopende badkuip. Kent u dat? Eerst cirkel je traag aan de buitenkant mee maar langzamerhand word je onontkoombaar steeds sneller naar het heftig middelpunt gezogen. Een klokkend geluid als laatste levensteken en down the drain ben je.
 
Voelde me alleen. Anderen gingen op vakantie. De krant toonde een dolgelukkige kapster met de tekst ‘Hoera we mogen weer open’. Sportscholen en niet essentiële winkels gingen ook weer van het slot. Ik bleef wéér dicht. Geen geld voor vakantie en alle klussen gedaan. Machteloos naderde ik, samen met mijn pensioen en levenswerk, het dreigend gorgelend afvoerputje van mijn tweepersoons PVC badkuip.
 
Plots geschiedde een wonder. Iemand deed het stopje op de afvoer. Reddende engel Stefan en co waren een inzamelingsactie gestart. Het geheel groeide uit tot een heuse engelenschare van filantropen. Steeds meer reddend geld stroomde binnen. En nog steeds. Wat een enorm gevoel van saamhorigheid, ik was overduidelijk toch niet alleen. En dat voor een kroegbaas die regelmatig te boute uitspraken doet. Ik kreeg weer lucht, kon weer normaal slapen, mijn huiduitslag slonk als sneeuw voor de zon en de echte vrolijkheid kwam weer terug.
 
Bij deze, zeer gemeend en vanuit het diepst van mijn hart, dank dat jullie mij gered hebben, en wel duizendmaal, wat een topmensen zeg.
Tekst: Mink Out. Bundel nu verkrijgbaar www.conckshop.nl
Ca. 1623-1624 Young man playing the lute. Frans Hals.

Lees verder

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Een ingang. Minks wekelijkse column 19-1-2022
 
t ’Was zo’n zonnige, te warme wintermiddag, leek wel lente. Door het verpeste milieu natuurlijk, mij kwam het best uit.
Ik woon op zo’n pleintje met bankjes langs het plantsoen.
Net van mijn werk. Ik pakte een biertje en genoot, met gesloten ogen, van de koesterende zonnestralen op mijn gezicht.
 
Aan de overkant van ons woonerf kwam een buurman naar buiten, ook met een biertje in zijn hand. Hij groette en kwam naast me zitten.
Tot nu waren we van die “goede morgen/middag” buren, meer niet.
Nou heeft hij een erg mooie vrouw, dus wellicht kwam er een ingang.
Ons gesprek ging over koetjes, kalfjes en het premature mooie weer.
We keken wat voor ons uit en het was goed, moesten we vaker doen!!
 
“We hoorden over uw ongeval en hebben elke dag voor u gebeden”. “Das erg aardig van u, heeft wellicht geholpen, dank hiervoor”.
In dezelfde teneur als bij de koetje en kalfjes vroeg hij: “Bidt u wel eens?” “Wat?” “Nou bidden tot onze Herder, doet u dat wel eens?”
O jee: “Neen daar ben ik niet zo van, ik gedraag me toch wel sociaal”.
Hier nam hij geen genoegen mee: “Zal ik u anders leren bidden?”
“Nou nee hoor spaart u zich de moeite, ik ben niet meer te redden”.
Hij nam het heft in handen en sprak op een meer dominantere toon: “Ik zal het eens voordoen”. “Voordoen, hoe bedoelt u voordoen?”
“Nou gewoon nu”. De daad bij het woord (Gods) voegend stond hij op. “Je gaat hier toch niet midden op straat staan bidden buurman?”
“In het aangezicht van onze Herder hoeven we ons niet schamen”.
 
En toen, als geschenk uit de heldere hemel, begon het pijpenstelen te regenen. “Ik ben binnen buur”, riep ik hem tijdens het wegrennen toe. Een scheurende bliksem met een daverende klap volgde.
Een penetrante brandlucht drong zich op aan mijn neusgaten.
Enkel het monotoon geruis van hevige neerslag was nog hoorbaar.
Buur was blijkbaar ook als de gesmeerde bliksem verdwenen, ………😉.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
1870 The preacher. Konstantin Makovsky.

Lees verder

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Zwaantje. Minks wekelijkse Column 12-1-2021
 
We woonden er allebei al vanaf de bouw, naast elkaar. Zij met haar man, maar die gaf de pijp al snel aan Maarten.
Zo’n vrouw met lang loshangend haar en gele rokersvingers.
Rook en plat Haags kwamen de hele dag onafgebroken uit haar mond.
In de tuin riep ze, met luide stem, voor elk akkefietje mijn naam.
Al snel had ik een betonnen schutting geplaatst waarvan ze zwaar verbolgen vroeg of die Berlijnse muur er soms was om haar te weren.
“Tuurlijk niet, gewoon voor iedereen, ik wil een beetje privacy toch”.
Minder maar toch nog regelmatig kwam het langharig hoofd, met behulp van een kratje bier als verhoging, boven de schutting uit.
 
Haar naam was Sjaantje maar Zwaantje vond ze veel beter passen.
Ik zag een soort van hunkering in haar ogen als ze me dat vertelde. Wellicht een diepe hunkering naar de smetteloos witte kleur en het gracieus bewegen van deze majestueuze watervogel.
Misschien niet vreemd voor een vrouw van niet zware zeden, die in haar werkbare jaren op het Zandpad in Utrecht haar geld verdiende.
Wat was ze trots als hij haar in die glanzende Chevrolet van het werk haalde. Open dak, rode bekleding, wat hadden ze een bekijks.
 
De woonboot die ze daar hadden was hun pensioen, maar daar is niets van terechtgekomen. Ik wist het wel, lekker uitgaan, een goed leven.
Met hoog opgestoken, geblondeerd haar was ze overal graag gezien.
Ze danste op biljarts en barbladen met zo’n petticoat aan. Dat was pas een attractie. Alle mannen wilden haar, toch ging ze altijd met haar eigen ventje naar huis. Zaken en privé hou je gescheiden.
Hij was trouwens de knapste kerel die een vrouw zich wensen kon.
Met zo’n glanzende vetkuif, glad geschoren, gouden horloge, pinkring.
Als hij zijn natje en droogje had was het best wel een wereldvent.
Ze is al een ff weg maar ik mis haar hoofd boven de Berlijnse muur. Zwaantje, eindelijk dan toch nog smetteloos wit en enorm gracieus.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
 
1886-1887 L’interieur de Chez Bruant: Le Mirliton. Louis Anquetin.

Lees verder

Maar ik rook wel.             Minks wekelijkse column 4-1-2022

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Maar ik rook wel.             Minks wekelijkse column 4-1-2022

 

Een semi-succesvolle horecaondernemer als ik hoefde nooit zo enorm op de kleintjes te letten als in zuinigheid dan hè.

Maar nu is het toch even heel anders. De eindjes worden dezer dagen aan elkaar geknoopt, door mij in ieder geval.

Nou ben ik wél meer een mens van relatieve eenvoud dan van ‘oog uitstekende pronk’, dus een stap terug is vooralsnog geen echte ramp.

Natuurlijk was ook ik van geldsmijterij niet vies, maar dat soort momenten kwamen dan óók wel weer uiterst spaarzaam voor.

En altijd voor iets met hoge gebruikswaarde, een laptop of mobiel.

Maar zoals gezegd, ik moet tijdelijk de tering naar de nering zetten.

 

Ik heb de gore gewoonte om te roken, maar ook daarin ben ik zuinig.

Halfzware shag, Drum met een Mascotje welteverstaan.

Dat roken doe ik bij voorkeur tijdens het nuttigen van een biertje.

Een goed gesprek, een koud biertje en een lekker sjekkie, dat hoort gewoon bij elkaar, daar kan ik intens van genieten, dat is pas leven.

50 gram voor € 13,30. Niet echt een bedrag voor de ‘kleine eindjes aan elkaar knopert’ maar met 1 pakje in de maand ben ik tevree.

 

Laatst een totaal uitgedroogd pakje. Door dat soort stro te roken loop je het gevaar te willen stoppen en dat wilde ik nou juist niet!

Weggooien dan? Neen, niet met die prijs en mijn huidig inkomen.

Een oud hollands recept kwam in mij op. Nog nooit hoeven doen maar voor alles is immers een eerste keer: de truc met de aardappelschil!

Toen ik met een aardappelschilmesje het bintje van zijn met klei bedekte schil ontdeed, klom mijn crisisgevoel tot ongekende hoogte.

Er woei plots een ware 40-45 wind. Alleen het grijs gemarmerde pannetje water en de krant met oorlogsnieuws miste.

Mijn geldschaarste bracht dit lang vergeten gevoel pijnlijk dichtbij.  

Een dag later was de shag weer te haggelen en kon ik de uitgespaarde 6 euro genotvol en zelf in rook op laten gaan.

Kijk, ik haal netjes mijn vaccins en booster, maar ik rook wel.

 

Tekst: Mink Out.                 Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl  

S.d. Dig for Victory – The wise eat potatoes. Charles Spencelayh.

Lees verder

Hoogtepunt. Minks wekelijkse column 29-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Hoogtepunt. Minks wekelijkse column 29-12-2021
 
Nou, 2021 is op een haar na gevild, kan maar voorbij zijn.
Nou was het wel een jaar met ongekende hoogtepunten.
We beginnen maar met de pieken in de grafieken, die keihard vertelden dat ‘Cor’ niet zonder slag of stoot zou vertrekken.
Om niet oneindig rondjes te hoeven zwemmen in een poel van somberheid was er gelukkig ook een mooi hoogtepunt.
Max die toch nog ff langs de nu onttroonde wereldkampioen Hamilton glipte. De laatste cafédag van het jaar met een goud randje.
Een verzoek, zullen we stoppen met de flauwe voetbalcultuurgrappen die nu in de F1 ook hun intrede doen? Dat vind ik zo jammer.
 
Een ander hoogtepunt was onze kroonprinses die zitting nam in de Raad van State. Uiteindelijk was ze niet voor niets 18 geworden.
Ja, dat feestje, beetje te veel Randstadse tieners uitgenodigd.
Een diender die de 200 pubers, van dit koninklijke feest, op de bon
gooit kan zijn promotie wel vergeten, geen vrijwilliger te vinden dus.
Boris Johnson komt er mee weg, waarom ons koningshuis dan niet? Wat zou jij doen als je Willem van Oranje was. Die had geen zin in een prinses die stampvoetend het hele paleis bij elkaar schreeuwt.
Dan beter Mark Rutte de pisang om de boel weer recht te lullen.
 
O ja, Mark. Nog een hoogtepunt. Rutte 4 is bijna daar. Kunnen ze weer echt regeren met nieuw elan en zonder achterkamertjes.
Aan de formatieduur en de foto’s in de kranten (vier bittere tronies) te zien, was het een zware bevalling. Dit moeizaam verwekte kind is volgens mijn voorzichtige inschatting geen lang leven beschoren.
Echte hoogtepunten waren overvolle treinen naar België voor de lol en wintersporters die nog net op tijd in Duitsland gespritzt werden.
Is toch top, terwijl de bezetting in ziekenhuizen en het aantal failliete bedrijven tegelijkertijd hun eigen hoogtepunt beleven.
 
Overigens geheel zonder sarcasme: Prettig Nieuwjaar gewenst.
 
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl
S.d. At the Ball. Leopold Schmutzler.

Lees verder

Duizend bladzijden.    Minks wekelijkse column 22-12-2021

Geschreven door Mink Out op . Geplaatst in column

Duizend bladzijden.    Minks wekelijkse column 22-12-2021

 

Ik heb nogal een zwak voor grote namen in de cultuur.

Die geven mij vitaminerijk voedsel en geen zak chips.

Een aangeboden boek van Frans Kafka sloeg ik dus niet af.

Dat heb ik geweten. Al zijn verzamelde werken in een bundel.

Duizend bladzijden maar liefst. Het had wel wat weg van een bijbel.

Met de aan mij zo klevende nieuwsgierigheid, wilde ik nou wel eens weten waarom eenieder de bek zo vol had over die Kafkagozer.

 

Ik begon vol goede moed maar al gauw liep ik vast in ongemak, naargeestigheid en surrealisme. De verdachte in een proces loopt een statig gebouw binnen en wordt op een piepklein deurtje gewezen. Hij moet daar kruipend naar binnen en er staat iemand te strijken of zo.

Dan begrijp je er toch niets meer van en hoe moet je dan verder?

Bij iedere bladzijde was het lang en intensief kauwen, voordat ik kon slikken en zelfs dan bleek de materie nog lastig te verteren.

Wat dreef mij om een boek waar ik naar van werd toch uit te willen lezen? Wellicht mijn semi-autisme? Het werd zowat een obsessie.

Ik was er aan begonnen, nu moest tie uit ook. Bedenk hierbij dat lezen voor mij een opvulling is, van korte periodes tussen klusjes in, en je begrijpt dat 1000 blz. wel erg veel is.

 

Ben ik niet intelligent genoeg voor deze literatuur en heb ik me vergaloppeerd? Wellicht moet ik het voor een tweede keer lezen?

Eindelijk vrij laat ik de boel eerst maar een poosje op me inwerken.

Heb ooit weleens films gezien die ook niet weg te kauwen waren.

U wellicht ook. Verveeld stoelen schoppend keek ik hem dan uit en zat u op de rij voor mij, dan weet u nu dat ik die irritante lul was:-) De saaie film plantte wel een zaadje dat, naarmate de tijd verstreek, uitgroeide tot een prachtig gewas van denkbeeldige schoonheid.

Na weken kregen u en ik dan toch het besef dat het een topfilm was.

Nu nog ff dit. Als je in deze tijd, waarin Corona onze ruggen ranselt, met 1000 blz. Kafka nog niet instort, ga je echt de eindstreep halen.

 

Tekst: Mink Out. Cadeautip: Kunst van het kijken: www.conckshop.nl  

1907 Movies, five cents. John French Sloan.

Lees verder

Lees ze hier…