Aanrijding. Minks wekelijkse column 16-4-2025
Daar ging ik dan met gezwinde spoed, als een koning ,door de Haagse verkeerschaos over de L v Meerdervoort richting café.
Ik kijk als een koning vanaf zijn troon neer op het gepeupel;-)
Mijn BMW motor heeft zelfs een naam: Black Beauty, naar de koffietent van een overleden vriend en omdat ze een zwarte schoonheid ís.
Er staat een file voor het stoplicht waar ik, zoals alle motorrijders, langs rij om vervolgens aan de zijkant vooraan te staan en als 1e weg te kunnen rijden.
Wanneer ik daar stil sta zie ik vanuit mijn ooghoek de voorste auto langzaam mijn kant op sukkelen tot zijn bumper bijna mijn been raakt.
Ik kijk om met een blik zo van: wat ben jij daar nou aant doen lijp.
Door de spiegeling op de voorruit kan ik de reactie binnen niet inschatten.
Het stoplicht springt op groen, en subiet zet de man zijn auto in mijn Black Beauty pronkstuk. Ik sla op zijn zijruit en gooi er wat Haags vocabulaire uit.
Hij stopt met pushen, ik probeer mijn zeer zware motah overeind te houden wat niet lukt. Een hevig stekende pijn in mijn hamstring is het gevolg.
Terwijl ik sta te tollen van de pijn tillen twee toegeschoten mannen de hulpeloze motor weer overeind. De dader staat om de hoek te wachten.
Zal de details van de afwikkeling niet noemen. Kleine schade. Nutteloze info.
Ik strompel het café binnen, de saté roept. Ík kan niet in de ziektewet.
Wel komt later op de avond Mies langs, vriendin en een heuse fysiotherapeut.
Vlug de gewonde horecaondernemer onderzoeken. Of ik maar ff plat op de vloer wil gaan liggen. Kreunen, knijpen, buigen. Zo te zien geen blijvende schade en geen blauwe plekken die zouden kunnen wijzen op spierscheuringen.
Dan begint het geneuzel, meestal de mensen van mijn leeftijd. “Ja maar je moet toch echt een stapje terug doen, je bent bijna zeventig”, dat haat ik.
Nou ja, die lul is toch zeker niet tegen me aangereden omdat ik “senior” ben.
Ik voel me nog best in staat om te doen wat ik graag doe, o.a. motahrijden.
Zolang ik van dat soort dingen kan genieten blijf ik het met veel plezier doen.
Ik hoef geen schoenlepel om me voortijdig in de kist te laten wringen.
Een beetje als jongeren die van een ander geen bandenlichter nodig hebben om ze uit hun adolescentie te wippen. Iedereen op zijn eigen tempo toch.
Twee dagen later trek ik bij het naar bed gaan mijn spijkerbroek uit.
Ik schrik me rot, vanuit mijn knieholte tot op mijn bovenbil zit een kolossale blauwe plek om heimelijk trots op te zijn. Zo’n aanrijding, het komt wel goed.
Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl
6-6-2024 Black Beauty. Dimitris Voyiazoglou.